سینمای هند: تفاوت میان نسخه‌ها

صنعت سینمای هند در سال ۲۰۱۱ درآمدی بیش از ۱٫۸۶ میلیارد دلار داشته‌است که پیش‌بینی شده‌است این رقم تا سال ۲۰۱۶ به ۳ میلیارد دلار برسد. در حقیقت، فناوری پیشرفته راه را برای گذشتن این سینما از هنجارهای معین سینمایی در به دست دادن محصول و تغییر دادن ذائقۀذائقهٔ مخاطبان، باز کرده‌است؛ فیلم‌هایی بر اساس جلوه‌های ویژه و داستان‌های علمی و [[فیلم ابرقهرمانی|ابرقهرمانی]] مانند Entiran،Entiran, Ra.one،one, Eega و Krrish 3، سینمایی پرفروش پدید آوردهپدیدآورده است. بر این اساس، سینمای هند بازار بزرگی برای نمایش فیلم‌هایش در بیش از ۹۰ کشور دنیا یافته‌است.

کارگردانانی چون [[ساتیاجیت رای]]، ریتویک گاتاک، مرینال سن، آدور گوپال‌کریشان، بودادب داسگوپتا، جی آرویندان، آپارنا سن، شاجی. ان کارون و گیریش کاساروالی سهم قابل‌توجهی از سینمای موازی با دیگر سینماهای مطرح را به خود اختصاص داده و تحسین جهانی را برانگیخته‌اند. فیلم‌سازان دیگری هم مانند [[شکهار کاپور]]، میرا نایر و دیپا ومهتا به موفقیت‌هایی خارج از سینمای هند دست یافته‌اند. دولت هند نیز بازارهای هدفش برای ارسال فیلم را به کشورهایی مانند آمریکا و ژاپن گسترش داده در حالی که صنف تهیه‌کنندگان فیلم‌های داخلی، مأموریت‌های مشابهی را در سراسر اروپا پی گرفته‌اند؛ در همین راستا سیوانی گانسان و اس. وی زانگا رائو اولین جوایز مهم بین‌المللی خود را برای بهترین بازیگری در جشنواره آفریقا-آسیا در قاهره و جشنواره فیلم اندونزی در جاکارتا برای فیلم‌های ویراپاندیا کاتابومن و نارتانساسالا در سال‌های ۱۹۵۹ و ۱۹۶۳ کسب کردند.

هند بزرگ‌ترین تولیدکننده فیلم در جهان است. در سال ۲۰۰۹، هند در مجموع ۲۹۶۱ فیلم سلولوئیدی ساخت که شامل ۱۲۸۸ فیلم بلند می‌شده استمی‌شده‌است. فراهم آمدن امکان [[سرمایه‌گذاری خارجی]] صد درصدی، بازار سینمای هند را برای کمپانی‌های فیلم‌سازی بزرگی چون [[فاکس قرن بیستم]]، [[سونی پیکچرز]]، والت دیزنی پیکچرز و [[برادران وارنر]] جذاب کرده‌است. کمپانی‌های هندی نیز چون سان پیکچرز، [[شرکت سرگرمی زی|زی]]، یوتی‌وی سورش و آدلابز نیز در تولید و توزیع فیلم‌ها مشارکت می‌کنند. مشوق‌های مالیاتی چندگانه نیز بر رونق سهام در هند مؤثر بوده‌است. در سال ۲۰۰۳ بیش از ۳۰ کمپانی فیلم‌سازی در لیست بورس اوراق بهادار ملی هند وجود داشت که حضور تجاری قابل‌قبولی را نشان می‌دهد.

صنعت فیلم‌سازی جنوب هند نیز چهار فرهنگ فیلم‌سازی جنوب هند را به عنوان یک موجودیت واحد تعریف می‌کند؛ این چهار صنعت فیلم‌سازی عبارتند از کاتاناتا، مالایالام، تامیل و تلوگو. اگرچه این صنعت برای دوره‌ای طولانی به صورت مستقل پیش رفته، اما تبادل ناخالص عوامل فیلم و تکنسین‌ها و همین‌طور [[جهانی‌شدن]]، به شکل‌گیری این هویت تازه یاری رسانده استرسانده‌است.

جامعه هندی‌های خارج از کشور، متشکل از میلیون‌ها هندی است که برای دسترسی به فیلم‌های ساخته شده، از خرید دی‌وی‌دی و پخش فیلم‌ها در کشورهای محل اقامت خود و در هر کجا که امکان عرضه به صورت تجاری فراهم باشد، استفاده می‌کنند. این درآمد گاهی تا ۱۲ درصد از فروش خالص فیلم را تشکیل می‌دهد که در مجموع رقمی برابر ۱٫۳ میلیارد دلار را در سال ۲۰۰۰ به خود اختصاص داده استداده‌است. موسیقی در سینمای هند نیز منبع دیگری برای کسب درآمد است به‌طوری‌که حقوق حاصل از پخش آن‌ها در فیلم‌ها به تنهایی، رقمی برابر ۴-۵۴–۵ درصد درآمد خالص فیلم در هند را تشکیل می‌دهد.

به دنبال نمایش تصاویر متحرک [[برادران لومیر|لومیر]] در لندن در سال ۱۸۸۵، شور سینما سراسر اروپا را دربرگرفت و موافق ژوئیه ۱۸۹۶، فیلم‌های لومیر در بمبئی نمایش داده شدند. سال پس از آن، ارائه فیلمی توس خود پروفسور استیونسون، اجرایی صحنه‌ای در تئاتر استار کلکته را برجسته کرد. با تشویق استیونسون و دوربین هیرالال سن، عکاس هندی، فیلمی از صحنه‌های آن اجرا ساخته شد که گل ایران‌زمین (۱۸۹۸) نام گرفت. کشتی‌گیرها (۱۸۹۹) ساخته اچ.اس. بهاتاودکار، یک مسابقه کشتی‌گیری را در باغ‌های معلق بمبئی نمایش می‌دهد که اولین فیلمی است که تمام آن توسط یک هندی گرفته شده است؛شده‌است؛ این فیلم همچنین اولین فیلم مستند هندی نیز به‌شمار می‌آید.

اولین فیلم هندی که در هند به نمایش درآمد، فیلم صامتی به نام شری پوندالیک بود که در [[زبان مراتی|مراتی]] و توسط داداصاحب ترون ساخته شد و در هجدهم می ۱۹۱۲ در بمیئی به نمایش درآمد. برخی معتقدند این فیلم نباید اولین فیلم هندی شناخته شود چراکه این فیلم یک ضبط عکاسی از بازی محبوب مراتیمرآتی بوده و فیلم‌بردار آن شخصی انگلیسی به نام جانسون بود. در ضمن این فیلم در لندن تولید شده بود.

اولین فیلم بلند در هند توسط [[داداصاحب پالکی]] ساخته شد؛ داداصاحب، پیشگام صنعت فیلم‌سازی هند، محقق زبان‌های هندی و فرهنگ هند و کسی بود که عناصر حماسی ساسنکریت را گردآوری کرد تا فیلم صامت خود، راجا هاریشچاندرا (۱۹۱۳) را در مراتیمرآتی بسازد. نقش زنان را در فیلم، بازیگران مرد بازی کردند. این فیلم نمونه و پایه‌ای تاریخی در صنعت فیلم‌سازی هند به حساب می‌آید. تنها یک نسخه از فیلم تولید شده و در بمبئی و در سوم می ۱۹۱۳ به نمایش درآمد. این فیلم موفقیتی تجاری بود و راه را برای ساختن چنین فیلم‌هایی هموار کرد.

* درونپردازی

* دارا و ندار بودن

* دوستان تا پای جان

* اندوه‌های نوستالژیک غلیظ