هلاکو رامبد: تفاوت میان نسخه‌ها

قبل از کودتای ۲۸ مرداد عضو [[جبهه ملی ایران| جبهه ملی ]] بود، اما پس از آن به رژیم پهلوی تمایل پیدا کرد. آغاز فعالیت سیاسی وی حضور در انتخابات دوره‌های هفدهم و هجدهم مجلس شورای ملی بود که موفقیتی کسب نکرد، اما در دوره‌های ۱۹ مجلس شورای ملی تا دوره ۲۴ به عنوان نماینده مردم طوالش در این مجلس حضور داشت.<ref>قیام 15 خرداد به روایت اسناد ساواک (تهران: مؤسسه مطالعات و پژوهشهای سیاسی، 1386)، ج 8، ص 395.</ref>

رامبد نه تنها سخنگوی اصلی حزب در مجلس بود، بلکه در محافل حزبی یکی از فعال‌ترین و جاه‌طلب‌ترین رهبران حزب به حساب می‌آمد. وی معتقد بود که [[حزب مردم]] با دو مسئله اصلی مواجه است: یکی داخلی و دیگری خارجی. می‌گفت: «که حزب ایران نوین از دستگاه‌های دولتی برای اعمال فشار بر حزب مردم و پرسنل آن استفاده می‌کند و حزب مردم هیچ وسیله‌ای برای مقابله و حتی حفاظت پرسنل خود ندارد، بنابراین امید کمی در داخل حزب به پیشرفت وجود دارد. همزبان با آن، تقسیم‌بندی عمیقی در داخل حزب مردم وجود دارد که مانع تمرکز انرژی پرسنل موجود آن بر مسائل کلیدی است». او سعی می‌کرد که روحیه وحدت را در حزب برقرار نماید.

در سال ۱۳۳۹ احزاب ظاهراً در ایران فعالیت سیاسی داشتند: [[حزب ایران‌نوین]] به دبیرکلی دکتر [[محمد اقبال]] نخست‌وزیر و [[حزب مردم]] به دبیرکلی [[اسدالله علم]] (وزیر دربار). هلاکو رامبد از دوستان علم و لیدر حزب مردم در مجلس شورای ملی بود.<ref name="ReferenceA">نهضت حسینی‌نژاد، تالشنامه (رشت: بلور، 1389)، ص 551.</ref>