دودمان سلجوق: تفاوت میان نسخهها
محتوای حذفشده محتوای افزودهشده
سلجوقیان ترکنژاد بودند، هرچند از نظر فرهنگی سنت ترکی-ایرانی داشتند. |
دقیقتر |
||
خط ۱۳۳:
|footnotes =
}}
'''سَلجوقیان (سَلاجقه، آلسلجوق)'''، دودمانی [[غز|ترک]]نژاد بودند که در سدههای '''پنجم''' تا '''ششم''' هجری قمری، بر بخشهای پهناوری از [[غرب آسیا|آسیای غربی]] و [[آسیای صغیر]] نظیر [[ایران]]، [[روم باستان|روم]]، [[افغانستان|افغان]]، [[شام (سرزمین)|شام]]، [[ارمنستان|ارمن]]، گسترههای [[عرب]] و [[ترک]] و دیگر نقاط وسیع فرمان میراندند. مؤسس این سلسله [[طغرل بیک]] نام داشت که خود از نوادگان سلجوق بود و با شکست [[سلطان مسعود غزنوی]]، در [[نیشابور]] برتخت نشست.
سلطنت سلجوقیان دو دوره متمایز داشت، یکی دوره اقتدار که عصر سه پادشاه نخستین آنان یعنی [[طغرل]]، [[آلب ارسلان]] و [[ملکشاه]] را شامل است و دیگر دوره ضعف و انحطاط که پس از مرگ ملکشاه آغاز میگردد. سلطنت سلاجقه بزرگ که پایگاهشان [[خراسان]] بود تا سال ۵۵۲ برقرار بود، و بعدها در نتیجه بروز اختلافات بر سر جانشینی میان شاهزادگان، اقتدار مرکزی از میان میرود، و در نتیجه سلطنت آنان به چند قسمت تجزیه و تقسیم میگردد: بدین ترتیب سلجوقیان سوریه تا اوایل قرن ششم و سلجوقیان [[عراق]] و کرمان و کردستان تا اواخر سده ششم و سلجوقیان [[آسیای کوچک]] تا اواخر سده هفتم در قلمرو خود حکمرانی داشتند.<ref>خسروشاهی، رضا: شعر و ادب فارسی در کشورهای همسایه (آسیای صغیر) تا سده دهم هجری. تهران: چاپخانه دانشگاه تربیت معلم. مهر ماه ۱۳۵۴. ص۱۰.</ref>
|