پارینه‌سنگی: تفاوت میان نسخه‌ها
محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
Mitra.sh1368 (بحث | مشارکتها) تمیزکاری و بروزرسانی با رعایت دقیق تر دستورزبان فارسی و استفاده بیشتر از واژگان فارسی |
Mitra.sh1368 (بحث | مشارکتها) تمیزکاری و اصلاح اشتباهات تایپی با رعایت دقیق تر دستور زبان فارسی و ... |
||
خط ۱۱:
== بخش‌بندی ==
[[انسان‌شناس|انسان‌شناسان]] با پژوهش بر روی آثار
* دوران [[پارینه‌سنگی زیرین]] یا پارینه‌سنگی قدیم، که کهن‌ترین بخش پارینه‌سنگی است. [[پارینه‌سنگی زیرین]] از حدود ۳٫۳ میلیون سال پیش با نخستین استفاده‌ها از ابزارهای سنگی خام ([[الدوایی]]) و نخستین تلاش‌ها برای شکار و گردآوری خوراک آغاز می‌شود و تا ۳۰۰ هزار سال پیش ادامه می‌یابد. آثار باقی‌مانده از انسان‌های آن دوران عبارتند از فسیل قسمت‌هایی از استخوان بدن و دست افزارهایی که از سنگ ساخته شده‌اند. قدیمی‌ترین آثاری که از انسان باقی مانده‌است، متعلق به همین دوران است.
* دوران [[پارینه‌سنگی میانی]]: [[باستان‌شناسان]] بازه این دوران را از ۳۰۰ هزار سال تا ۳۰ هزار سال پیش می‌دانند. مهم‌ترین ویژگی‌های آن، پیشرفت و گوناگونی ابزارهای سنگی و همچنین نخستین کاربردهای نمادین دست‌ساخته‌هاست.
* دوران [[پارینه‌سنگی زبرین]] که از حدود ۴۰ هزار سال پیش آغاز و در حدود ۱۲ هزار سال پیش پایان پذیرفته‌است. در این دوران انسان [[نئاندرتال]] از بین می‌رود و ''[[انسان هوشمند]]'' (''Homo sapiens sapiens'') که به [[انسان کرومانیون]] نیز مشهور است پدیدار می‌گردد. ابزارها شکل تکامل یافته‌تری پیدا می‌کنند و تخصصی‌تر می‌شود و سنت ابزارسازی تیغه‌ای یا خُردسنگ (Microlith) آغاز می‌شود.
پس از پایان یافتن دوره
تقسیم‌بندی ارائه شده برای هر کدام از این دوره‌ها بر اساس پیشرفت‌هایی است که در نوع ساخت ابزارهای سنگی به وجود آمده‌است.
خط ۲۳:
ایران در دوران پارینه‌سنگی جدید مورد توجه جمع آورندگان غذا و شکار ورزان بوده‌است. آثار دوره پارینه‌سنگی جدید در ایران در مناطق زیر شناسایی شده‌اند که عبارتند از:
# در شمال شرق ایران در منطقه‌ای در بستر خشک رودخانه [[کشف‌رود]] خراسان در محلی در نزدیکی روستای بقبقو.
# شمال غرب ایران در منطقه‌ای واقع در مثلث
# جنوب شرق ایران در منطقه‌ای واقع در ناحیه لادیز بلوچستان.
# در ناحیه کاگیا واقع در حومه [[کرمانشاه]].
ابزارهای سنگی یافت شده از ناحیه لادیز بلوچستان نشان می‌دهد که ابزارهای سنگی آن منطقه از دیدگاه تکنیک ساخت و پرداخت جزو انواع آشولی طبقه‌بندی شده‌اند؛ و متعلق به پارینه سنگی جدید
* دوران [[پارینه‌سنگی میانی]] فیلیپ اسمیت تعداد محل‌هایی را که معرف این دوره در ایران هستند و تنها در غرب ایران واقع شده‌اند. اکثر ابزارهای سنگی دوره میانی در ایران از نوع مستری هستند ابزارهای بزرگ سنگی مانند تبرهای سنگی، خراشنده‌ها و ابزارهای قلوه سنگی، که مشخصه ابزارهای دوره پارینه سنگی جدید هستند.
بیشتر آثار دوره میانی پارینه سنگی در ایران از منطقه زاگرس به دست آمده اندعبارتند از: در این دوره سنت ابزارسازی موستری (Mousterien) پدیدار می‌شود که از ابزارهای پیشین پیشرفته‌تر است و شامل تراشه‌های سنگی، رنده‌ها، قلم‌ها، مته‌ها، چاقوهای دسته دار و انواع تبر بوده‌است. در این دوره آیین تدفین وجود داشته‌است. انسان نئاندرتال به همراه فرد درگذشته درگ ابزار، گُل و گِل اخرا دفن می‌کرده‌است.
| |||