عبدالرزاق دنبلی: تفاوت میان نسخه‌ها

عبدالرزاق ده ساله بود که پدرش وی را روانه [[شیراز]] کرد تا نزد [[کریم‌خان زند]] بعنوانبه عنوان گروگان و جایگزین برادر بزرگ خود فضلعلی بیگ باشد. وی تا زمان رحلت کریمخان در شیراز و پس از آن تا تاریخ ۱۱۹۹ در اصفهان تحت نظر و در رفاه زندگی می‌کرد. اوقات خود را به تحصیل و معاشرت با دانشمندان و ادیبان آن شهرها گذرانید و در ادب و شعر و نویسندگی بزبانهای فارسی و عربی و علوم زمان خود به حد کمال رسید. وی در طول اقامت خود در شیراز با [[آغامحمدخان قاجار]] که او نیز در شیراز گروگان بود انس و الفت یافت. عبدالرزاق بیگ مفتون تخلص می‌نمود.

در سال ۱۱۹۹ آغا محمدخان بعد از تصرف اصفهان عبدالرزاق بیگ را به همراه سایر خانزاده‌های دنبلی به آذربایجان فرستاد. ۷ ماه بعد احمدخان بدست برادرزادگان خود کشته شد که عبدالرزاق بیگ نیز در آن توطئه دست داشت. بعدازبعد از کشته شدن احمدخان، خدادادخان به حکومت تبریز بازگشت و عبدالرزاق نیز سامان بخش کار وی گردید. در سال ۱۲۰۵ که خدادادخان درگیر جنگ با صادق خان شقاقی بود، عبدالرزاق بیگ برای جلب حمایت ابراهیم [[خلیل خان جوانشیر]] به قره باغ رفت. در این فاصله خداداد خان کشته شد. عبدالرزاق بیگ به تبریز برگشته و با عایدی املاک خود زندگی می‌کرد. در سال ۱۲۱۴ [[فتحعلی شاه]] از بیم آنکه مبادا وی دردسرهائی فراهم کند، عبدالرزاق بیگ را به مراغه فرستاد و او را به احمدخان مقدم سپرد.

در نوروز یکی از آن سالهاسال‌ها که فتحعلی شاه خلعت زربفت به احمدخان مقدم فرستاده بود، عبدالرزاق بیگ این بیت را سرود:

* '''نگارستان دارا'''، حاوی شرح حال شعرای دوره [[فتحعلی شاه قاجار]] و منتخب اشعار آنهاآن‌ها که در سال ۱۲۴۱ تألیف گردیده‌است.

* '''روضة الآداب و جنة الالباب'''، مشتمل بر شرح حال شعرای عرب و بیان نوادر اشعار و اقوال آنهاآن‌ها به [[زبان عربی]] که در سال ۱۲۲۴ نگارش کتاب به اتمام رسید.

* دنبلی، عبدالرزاق، مآثر سلطانیه، تاریخ جنگهایجنگ‌های اول ایران و روس، به اهتمام غلامحسین صدری افشار، تهران: انتشارات ابن‌سینا، چاپ اول: ۱۲۰۶ خورشیدی. (متن قدیمی و بدون مشکل حق تکثیر).