ناشنوایی: تفاوت میان نسخه‌ها

یا اگر [[عصب کوکلئر]] نباشد یا پیشرفت انهدامی و فساد در مراکز عصبی شنوایی در کار باشد که بطور جلوگیری‌ناپذیری همراه با [[لالی]] و گنگی است زیرا کودک با غریزه تقلیدی صحبت کردن را یاد می‌گیرد بطوریکهبه‌طوری‌که صداهای دیگران را بشنود.

*# ناشنوایی درکی: اگر درپیدر پی ضایعات دستگاه گوش داخلی کانال‌های نیمه حلقوی که شامل دستگاه درک یا راه‌های عصبی که از آنهاآن‌ها عمل انتقال امواج صوتی به قشر مغز هدایت می‌گردند.

خلاصه علل ممکنه ناشنوایی زیاد و گوناگون هستند. سن، ضربه‌های مختلف، عفونتهای مزمن همراه با اختلالات تعادل، در محیط زندگی، که با آزمایشهایآزمایش‌های متعدد می‌توان به نتیجه کامل رسید. ناشنوایی یک جانبه نزد کودک را از یادگارهای اُتیت می‌توان تشخیص داد. ناشنوایی دو جانبه فرد مسن را تصلب شرائین می‌توان تصور کرد یا اختلال گردش خون در سطح پیچال (لابیرنت) که کار متخصص است. خیلی از ناشنوایی‌ها را می‌توان مراقبت کرد. جراحی نوین قادر به اعمال مفیدی است و همچنین با پروتزهای خیلی ظریف میتوام بیمار را از ناشنوایی مطلق نجات داد.

شنیدن اصواتی که در حقیقت وجود خارجی ندارند و بیمار آنهاآن‌ها را می‌شنود نباید تحت این عنوان ادراکات خیالی را که مبداء آنهاآن‌ها در مغز نام ببریم. منظور اختلالات روانی حسی در حالیکه دستگاه شنوایی کاملاً سالم است.

این اختلال شایعی است در بیماریهایبیماری‌های گوش خارجی، میانی یا داخلی. شاید بعلت جسمی خارجی یه گرفتگی گوش بوسیله جرم. غالباً ضایعات گوشی را همراه و با سختی استخوانهایاستخوان‌های کوچک، تصلب مجرای استاش می‌بینیم. در ضایعات پیچال (لابیرنت) همراه و با سرگیجه‌اند. هم چنین در انقباضات عروقی مویرگهای کوچک گوش دیده می‌شود. این انقباضات بعلت اختلاتلات گردش خون نزد آنهاآن‌ها که دچار تصلب شرائین، نقرس، ضایعات گوش داخلی و مسمومیت‌های داروئی ([[کینین]]) و در حرفه‌های معینی (غواص‌ها) یا پس از ضربه معینی اکنوفنی مشاهده می‌شود.

در مدل اکتسابی، یکی از مهم‌ترین علل، عفونت‌های گوش میانی است که اکثراً بعد از بیماری‌های عفونی مخصوصاً [[سرخجه]] و [[تیفوئید]] به وجود می‌آید، با سنجش شنوایی در کودکان مانند اعمال بازتابی طبیعی که کودک با شنیدن صدا به طرف آن برمی‌گردد و همچنین از طریق بازی با کودک و بالاخره انجام ادیومتری هر گوش به طوربه‌طور جداگانه می‌توان به میزان شنوایی یا اختلال آن پی برد.<ref name="ش">[http://hamshahrionline.ir/news-4445.aspx اشکال گوناگون اختلال شنوایی]</ref>

از نقص شنوایی در کودکان زمانی می‌شود حرف زد که بنا به دلایلی مثل بدکاری گوش یا اعصاب مربوط به آن، در شنیدن اصوات محیطی با مشکل مواجه باشد. قابل قبول‌ترین تعاریفی که منعکس کنندهمنعکس‌کننده نظریات متخصصان تربیتی است، تعاریفی است که توسط کمیته اجرایی کنفرانس مدیران آموزشی مخصوص ناشنوایان، به وجودآمده‌است. به شرح این تعاریف می‌پردازیم.

به فردی گفته می‌شود که اختلال شنواییش از روند پردازش موفقیت‌آمیز اطلاعات کلامی که از طریق شنیدن (چه با سمعک و چه بدون سمعک) به دست می‌آید، جلوگیری می‌کند. (البته در ایران حدودایکصد هزار ناشنوا وجود دارد). در ایران از هر ۱۰۰۰ تولد زنده ۴٫۷ درصد نوزادان با اختلال شنوایی محیطی متولد می شوندومی‌شوندو از آنجاکه برنامه ملی غربالگری اجرا نمی‌شود، این آمار از میزان جهانی بیشتر است.<ref>[http://www.irna.ir/fa/News/81806703/ از هر یکهزار تولد در ایران حدود 4 نوزاد با اختلال شنوایی متولد می‌شوند] . [خبرگزاری جمهوری اسلامی(ایرنا) http://www.irna.ir]</ref>

نکته‌ای ضروری است و آن این که رابطه نزدیکی بین فقدان شنوایی و عقب‌ماندگی ذهنی در رشد زبان وجود دارد. به همین دلیل متخصصان تأکید زیادی به زمان شروع نقص شنوایی دارند. نقص شنوایی هرچه زودتر در کودک ایجاد شود، رشد زبان در او بیشتر مورد صدمه قرار خواهد گرفت. به همین دلیل متخصصانی که با کودکان مبتلا به نقص شنوایی کار می‌کنند اغلب اصطلاحاتی نظیر ناشنوایی مادرزادی (یعنی آنهاآن‌ها که هنگام تولد ناشنوا هستند) و ناشنوایی غیرارثی (یعنی آنهاآن‌ها که مدتی بعد از تولد به ناشنوایی دچار می‌شوند) استفاده می‌کنند. دو اصطلاح دیگر که اغلب در زمینه یادگیری زبان این کودکان به‌کار می‌روند عبارتند از: