مهرنرسه: تفاوت میان نسخهها
[نسخهٔ بررسینشده] | [نسخهٔ بررسینشده] |
محتوای حذفشده محتوای افزودهشده
Sa.vakilian (بحث | مشارکتها) جز |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۶۴:
بر پایهٔ [[منبعشناسی تاریخ ساسانی#پارسی میانه|منابع ساسانی]]، در دوران پادشاهی [[یزدگرد دوم]] (از ۴۳۸ تا سال ۴۵۷ میلادی)، پس از آغاز دوبارهٔ جنگ{{کدام}} بهدلیل آنکه رومیها از پرداخت کمکهزینهٔ سالانه برای نگهداری [[دربند (روسیه)|گذرگاه دربند]] خودداری کردهبودند، مهرنرسه برای انجام مذاکرات فرستاده شد. به نظر میرسد که بهدلیل فشارهای تازهٔ [[هپتالیان]] از سوی شرق که پادشاهان ساسانی را در سدهٔ پنجم میلادی به خود مشغول کردهبود، یزدگرد دوم سکونتگاه خود را بهمدت چند سال به خراسان انتقال داد و در این مدت، مهرنرسه عهدهدار کارهای شاهنشاهی بود.<ref>{{پک|Frye|1983|ک=Iran under the Sasanians|ص=116|زبان=en}}</ref> وی در همین زمان [[فرمان مهرنرسه]] را که اعلامیهای در شرح عقاید زرتشتی و رد آیین مسیحیت و خطاب به نجبای ارمنستان بود را صادر کرد.<ref>{{پک|زرینکوب|۱۳۹۰|ک=تاریخ مردم ایران|ص=۴۶۱}}</ref>
گرفتاری بزرگ یزدگرد دوم، گسترش فزایندهٔ مسیحیت در ارمنستان بود که سلطهٔ ساسانیان را به چالش میکشید. یزدگرد عقیده داشت، ارمنیان تا آنگاه که مسیحی هستند، همچنان هوادار رومیهای مسیحی خواهند بود و تنها هنگامی که زرتشتی شوند با ساسانیان همداستان میگردند.<ref>{{پک|جلیلیان|۱۳۹۶|ک=تاریخ تحولات سیاسی ساسانیان|ص=۲۹۵}}</ref> پیشرفت آیین مسیحی در ارمنستان از مدتی پیش باعث اضطراب ساسانیان شدهبود و زمامداران ایران دریافته بودند که تا اختلافات مذهبی در بین است، تصاحب ارمنستان امری ناپایدار و بیثبات خواهد بود و مهرنرسه شخصاً طرفدار اجرای فشار و سختگرفتن بر ارمنیها بود.<ref>{{پک|کریستن
نتیجهٔ مشورت بین شاهنشاه و مهرنرسه و صاحبان مقامات عالی، فرمانی بود که مهرنرسه به نام شاه به نجبای ارمنستان ابلاغ کرد.<ref>{{پک|کریستن
[[لازار فاراپی]] که نزدیک پنج دهه پس از این رخدادها میزیست، نامهٔ مهرنرسه را چنین آوردهاست: «ما اصول دیانت خود را که متکی برحقیقت و و مبتنی بر اساس و قواعد محکم است، نوشته و برای شما فرستادیم. میل داریم که شما که وجودتان برای کشور تا این اندازه مفید و تا این حد عزیز است، کیش مقدس و حقیقی ما را بپذیرید و دیگر در آن دیانت، که همه میدانیم باطل و بیفایده است، باقی نمانید؛ بنابراین، پس از استحضار از این فرمان بدون اینکه خیالات دیگری در خاطر راه دهید، باید اصول دیانت ما را با کمال میل بپذیرید. ما در راه موافقت تا آنجا پیش آمدیم که به شما اجازه دادیم دیانت موهوم خود را که تا امروز باعث خرابکاری شما شدهاست، برای ما بنویسید. اگر شما با ما هم اعتقاد شوید، گرجیان و آلبانیها یارای آن نخواهند داشت که از فرمان ما سرپیچی کنند». گویا همراه با این فرمان، اصول مهم دین زرتشتی نوشته و با این امید که ارمنیان مسیحی به کیش زردشتی درآیند، برای آنها فرستاده شدهاست. اسقفها و بزرگان مسیحی ارمنستان پاسخی درشت و گستاخانه به نامهٔ مهرنرسه دادند و سخت به دین زرتشتی تاختند.<ref>{{پک|P’arpec’i|1991|ک=The History of Lazar P’arpec’i|زبان=en|ص=22}}</ref>
یزدگرد پس از وصول جواب اسقفان، رؤسای خاندانهای بزرگ ارمنی را طلب کرد، همه را به زندان فرستاد و سپس به جنگ [[کوشانیان]] رفت و چند سالی در شرق کشور اقامت گزید، تا به سرحدات که دستخوش غارت و هجوم قبایل [[هون]] بود نزدیکتر باشد. در این اثنا ارمنیان به رهبری [[وارتان مامیکونیان]]، علیهٔ چنین سیاستهایی شوریدند و از امپراتور روم یاری جستند، ولی نتیجه نداد؛ زیرا دولت [[بیزانس]] مشغول دفاع از سرحدات خود و دفع [[هون]]ها بود. در نتیجه در [[نبرد آوارایر]] که در ۲ ژوئن ۴۵۱ میلادی رخ داد، ساسانیان بر ارمنیان غلبه کردند و ارمنیان بسیاری جان خود را از دست دادند. خاطرهٔ این رویداد در طول تاریخ توسط مردم ارمنی زنده نگاه داشته شدهاست.<ref>{{پک|کریستن
== زندگی مذهبی ==
|