بهائی‌ستیزی: تفاوت میان نسخه‌ها
محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
بدون خلاصۀ ویرایش برچسب‌ها: جمع عربی واژگان فارسی ویرایشگر دیداری |
|||
خط ۳۴:
آیت‌الله خمینی قبل از اینکه به قدرت برسد دشمنی خود با بهائیان را اعلام کرده بود و واضح ساخته بود که اقلیت سیصد هزار نفرهٔ بهائیان ایران که بزرگ‌ترین اقلیت دینی کشور بود از حقوق پایهٔ انسانی که سایر اقلیت‌های دینی برخوردار بودند محروم خواهند شد.<ref name="Karlberg" /> پس از انقلاب قانون اساسی جدید کشور به عمد بهائیان را به رسمیت نشناخت و برای آن‌ها هیچ حقی قائل نشد. دادگاه‌های جمهوری اسلامی ایران به نوبهٔ خود از بهائیان در برابر قتل و ضرب و تعرضات دیگر حمایت نمی‌کنند و آنان را مشمول حق دریافت خسارت ندانسته به این ترتیب هر آزار و تجاوزی به بهائیان مجاز انگاشته می‌شود و مصونیت قضایی دارد.<ref name="Karlberg" /><ref name=":14">[http://www.unog.ch/unog/website/news_media.nsf/(httpNewsByYear_en)/0FEF05794887DA79C1258140005C62DE?OpenDocument HUMAN RIGHT COUNCIL STARTS GENERAL DEBATE ON HUMAN RIGHTS SITUATIONS REQUIRING THE COUNCIL’S ATTENTION]</ref> دبیرکل سازمان ملل متحد، بان کی مون، در گزارش سال ۲۰۱۶ خود در ارتباط با وضعیت حقوق بشر در ایران، بهائیان را ستم‌دیده‌ترین اقلیت دینی ایران نامید.<ref name=":15" />
بنا به گزارشات نمایندگان سازمان ملل متحد در زمینۀ حقوق بشر در ایران موارد زیر از جمله موارد سرکوب و آزار و اذیت بهائیان ایران پس از انقلاب 1357 بوده است:<ref name="Momen" />
* ممنوع اعلام کردن تمامی موسسات (شوراهای انتخابی) و فعالیت های جامعۀ بهائی<ref name="Momen" />
* دستگیری و اعدام اعضای شوراهای انتخابی بهائی در سطح محلی و ملی ( محفل های ملی و محلی)<ref name="Momen" /><ref name=":9" />
* مصادره اماکن و دارایی های متعلق به جامعۀ بهائی<ref name="Momen" /><ref name="Karlberg" />
* مصادره و تخریب امکان دینی و قبرستان های بهائی<ref name="Momen" />
* زندان و شکنجه بهائیان<ref name="Momen" /><ref name="Karlberg" />
* اخراج بهائیان/ممانعت از اشتغال آن ها در مشاغل دولتی<ref name="Momen" />
* ایجاد شرایط فشار بر صاحبان مشاغل برای اخراج کارکنان بهائی خود<ref name="Momen" />
* عدم پرداخت حقوق بازنشتگی و صدور دستور مبنی بر اینکه بهائیان حقوق های دریافتی پیشین خود را بازگردانند<ref name="Momen" />
* تعطیل کردن مغازه ها و کسب و کارهای بهائیان<ref name="Momen" /><ref name=":15" />
* محرومیت از تحصیل در مدارس و دانشگاه ها<ref name="Momen" /><ref name=":17" /><ref name=":10" />
* ممانعت از ثبت ازدواج بهائیان <ref name="Momen" />
* عدم صدور جواز کفن <ref name="Momen" />
* مصادره املاک، دارایی های شخصی بهائیان<ref name="Momen" /><ref name=":7" /><ref name=":8" />
* تخریب منازل<ref name="Momen" />
* آدم ربایی و قتل<ref name="Momen" />
* مصونیت قضایی برای متجاوزان به حقوق افراد بهائی<ref name="Momen" />
* نفرت‌پراکنی و انتشار تبلغیات ضد-بهائی در رسانه ها و تحریک عموم علیه بهائیان<ref name=":15" /><ref name=":13" />
== نمونه‌هایی از بهائی‌ستیزی پس از انقلاب اسلامی در ایران ==
سطر ۸۳ ⟵ ۱۰۳:
=== محرومیت از حق تحصیل ===
محرومیت تحصیلی بهائیان بخشی از تلاش‌های دولت ایران برای سرکوب این جامعه است. اندکی پس از انقلاب اسلامی سال ۱۳۵۷ تعداد بسیاری از دانش آموزان بهائی در تمامی مقاطع تحصیلی از ابتدائی تا دانشگاه از تحصیل محروم شدند.<ref name=":10">{{یادکرد وب|نویسنده=Mina Yazdani|کد زبان=|تاریخ=2015|وبگاه=|نشانی=https://cedar.wwu.edu/jec/vol10/iss1/7|ژورنال=Journal of Educational Controversy|عنوان=Higher Education under the Islamic Republic: the Case of the Baha’is,}}</ref><ref name=":17">{{یادکرد وب|نویسنده=Affolter, Friedrich W.|کد زبان=|تاریخ=2007|وبگاه=|نشانی=https://eric.ed.gov/?id=EJ814786|ژورنال=Diaspora, Indigenous, and Minority Education|عنوان=Resisting Educational Exclusion: The Baha'i Institute of Higher Education in Iran}}</ref> در سال‌های بعد در واکنش به فشارهای بین‌المللی، دانش آموزان مقطع ابتدایی و متوسطه اجازه ثبت نام دوباره یافتند اما محرومیت جوانان بهائی از ورود به دانشگاه‌های خصوصی و عمومی کشور همچنان ادامه دارد و بهائیان نمی‌توانند در دانشگاه‌ها ثبت نام کنند و در صورت ثبت نام باید اخراج شوند.<ref name=":10" /><ref name=":11" />
مصوبه‌ای که دانش آموزان بهائی را از ورود به دانشگاه‌های دولتی منع می‌کند در سال ۱۳۵۹ (۱۹۸۱) صادر شد. در آن سال دانشگاه‌ها سیستم جدیدی برای پذیرش دانشجو اتخاذ کردند که بنا بر آن تنها دانش آموزانی که به یکی از ادیان رسمی قانون اساسی ایران معتقد بودند اجازه ورود به دانشگاه داشتند. این محدودیت تا به امروز ادامه دارد.<ref name=":15">{{یادکرد وب|نویسنده=Ban Ki-moon|کد زبان=|تاریخ=6 September 2016|وبگاه=|نشانی=https://documents-dds-ny.un.org/doc/UNDOC/GEN/N16/278/47/PDF/N1627847.pdf?OpenElement|عنوان=Situation of human rights in the Islamic Republic of Iran, Report of the Secretary-General}}</ref><ref name=":9" /><ref name=":10" />
| |||