'''سوشینت''' یا '''سوشیانت''' یا '''سوشیانس''' یا '''استوت ارت''' (سودرسان، دانا) به عنوان رهایی بخشبخشی است که در [[دین زرتشت]] یا [[مزدیسنا]]، [[منجی]] نهائی زمین بهشمار میرود. کلمهواژه «سوشیانس» که از ریشه «سو» به معنی سودمند است، در اوستا سِئوشیانت (Saoshyant) آمده و در پهلوی به اشکال گوناگونی چون: سوشیانت، سوشیانس، سوشانس، سوشیوس یا سیوشوس آمدهاست. واژهٔ سوشیانت (سئوشینت) گاه به معنای «منجی» ترجمه شده است، اما این منجی، نجات دهنده از گناه و خطا نیست. این واژه به معنی «کسی که خیر میرساند» یا «خیر» است.<ref>{{یادکرد ژورنال | نام خانوادگی = Hinnnells | نام = J.R| پیوند نویسنده = | کوشش = | عنوان = Zoroastrin Saviour Imagery and Its Influence on the New Testament | ژورنال = Numen | دوره = 16 | سال = 1969 | ماه = | صفحه = 164 | زبان =}}</ref> در گاتها سه بار به صورت مفرد به کار رفتهاست. برخی بر این باورند که زرتشت این واژه را به تلویح برای اشاره به خودش به کار برده است.<ref>{{پک|Boyce|1975|ک=History of Zoroastrianism|ص=234}}</ref>
(به معنی «سودبخش» یا «سودرسان» و در معنای گسترده، «رهاننده» یا «رهایی بخش» است) در گاهان این صفت چند بار برای زرتشت آمده؛ اما در دیگر بخشهای اوستا صفت یا عنوان هر یک از سه موعود زرتشتیان (اخوشیت ارت، اخوشیت نم، [[اَستَوت اِرِتَ]]) و به ویژه سومین آنهاست که نام او «استوت ارت» (Astavt Eretah) است. (استوت ارت، [[هوشیدر]] و هوشیدر ماه)