سوشیانت: تفاوت میان نسخه‌ها
محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۲:
{{مزدیسنا۲}}
'''سوشینت''' یا '''سوشیانت''' یا '''سوشیانس''' یا '''استوت ارت''' (سودرسان، دانا) رهایی بخشی است که در [[دین زرتشت]] یا [[مزدیسنا]]، [[منجی]] نهائی زمین به‌شمار می‌رود.
در کتب کهن زرتشتی آمده که با ظهور این صاحب‌زمان زرتشتی جهان پر از عدل و داد کند و نظم نوینی برپا شود و ظلم و ستم از بین می‌رود. پس از ظهور وی همه مردم متدین خواهند بود و دوستی و مهربانی را پیشه خود خواهند ساخت؛ و از آن جا که مردم، گوسفندکشی و گوشت‌خواری را به کنار می‌گذارند نیروی آز کم می‌گردد. برکت زیاد می‌شود و گرسنگی از بین خواهد رفت. در زمان او سال‌ها ۳۶۵ روزه خواهند بود و کبیسه ندارند.{{سخ}}
سطر ۱۳ ⟵ ۱۱:
<ref>Malandra, William (2013), "Saošyant", Encyclopaedia Iranica, online ed., New York: iranica.com.
</ref>
واژه «سوشیانس» که از ریشه «سو» به معنی سودمند است، در اوستا سِئوشیانت (Saoshyant) آمده و در پهلوی به اشکال گوناگونی چون: سوشیانت، سوشیانس، سوشانس، سوشیوس یا سیوشوس آمده‌است. واژهٔ سوشیانت (سئوشینت) گاه به معنای «منجی» ترجمه شده است، اما این منجی، نجات دهنده از گناه و خطا نیست. این واژه به معنی «کسی که خیر می‌رساند» یا «خیر» است.<ref>{{یادکرد ژورنال | نام خانوادگی = Hinnnells | نام = J.R| پیوند نویسنده = | کوشش = | عنوان = Zoroastrin Saviour Imagery and Its Influence on the New Testament | ژورنال = Numen | دوره = 16 | سال = 1969 | ماه = | صفحه = 164 | زبان =}}</ref> در گات‌ها سه بار به صورت مفرد به کار رفته‌است. برخی بر این باورند که زرتشت این واژه را به تلویح برای اشاره به خودش به کار برده است.<ref>{{پک|Boyce|1975|ک=History of Zoroastrianism|ص=234}}</ref>
به معنی «سودبخش» یا «سودرسان» و در معنای گسترده، «رهاننده» یا «رهایی بخش» است
در فروردین یشت، زامیادیشت، بندهش و جاماسب نامه از سوشیانت یاد شده و گفته شده که [[گرشاسب]] هم به عنوان یار سوشیانت ظاهر شده و در نوسازی جهان شرکت می‌کند.<ref name="ReferenceA">{{یادکرد|فصل=|کتاب=دین بهی، فلسفه دین زرتشت|نویسنده = مهرداد مهرین|ترجمه=|ناشر =فروهر|چاپ=اول|شهر=تهران|کوشش=|ویرایش= |صفحه=۷۸|سال=۱۳۶۲|شابک=}}</ref>
| |||