وصال شیرازی: تفاوت میان نسخه‌ها

}}

 

 

== تبار ==

دیری نپایید که وصال یتیم شد و پدر مادرش سرپرستی او را برعهده گرفت. پدر مادر نیز پس از دو سال درگذشت و تربیت میرزا کوچک را خالوی او میرزا عبداله تکفل نمود. میرزا عبداله خطی متوسط داشت و از راه نوشتن [[قرآن]] امرار معاش می‌کرد. وصال چون به سن تمیز رسید به درویشی و فقر مایل گردید و در طلب مردی کامل بود تا دست ارادت به دامان [[میرزا ابوالقاسم سکوت]] زد.

 

 

وصال دو روز ایام هفته را صرف تدریس به عموم می‌کرد. در سن شصت و چهار سالگی چشمش به [[آب مروارید]] مبتلا شد و یکسال نابینا بود. پس از آن طبیبی از [[کرمانشاه]] چشمش را میل زد و چشمش معالجه شد. وصال چنان به مطالعه عشق داشت که بعد از معالجه چشم فوراً مطالعه را از سر گرفت و همین امر باعث شد مجدداً نابینا گردد. در رجب ۱۲۶۲ ه‍.ق درگذشت و در بقعه [[شاهچراغ]] در شیراز، در جوار مدفن مرشد خود [[میرزای سکوت]] مدفون شد.

 

== خوشنویسی ==

 

== فرزندان ==