بوئین میاندشت: تفاوت میان نسخه‌ها

|ره‌آورد=عسل، لبنیات، سیب زمینی و …

|پیش‌شماره=۰۳۱۵۷۵۲

|جمله‌خوشامد= به شهر دارالمومنین بوئین میاندشت خوش آمدید

|پانویس=

این شهر مرکز [[شهرستان بوئین و میاندشت]] است و بر اساس [[سرشماری عمومی نفوس و مسکن ایران|سرشماری مرکز آمار ایران]] [[سرشماری عمومی نفوس و مسکن (۱۳۹۰)|در سال ۱۳۹۰]]، جمعیت آن ۱۰٬۲۵۶ نفر (۲٬۹۰۵خانوار) بوده‌است.

 

 

== تاریخچه ==

{{وابسته|گرجی‌های ایران}}

 

این دو مکان (بویین و میاندشت) در گذشته‌ای نه چندان دور با فاصله، و در دو سوی رودخانه قرار داشتند. احداث [[جاده ۶۲ (ایران)|شاهراه اصفهان – لرستان]] (در سال‌های قبل از ۱۳۵۰) و عبور آن از این دو روستا، رشد و توسعهٔ این دو را فراهم نمود. ایجاد تأسیسات خدماتی، بازرگانی، ساختمان‌ها و اماکن، فاصلهٔ این دو مرکز را از میان برداشته و به هم پیوستن این دو مکان، هستهٔ اولیهٔ شهر بویین و میاندشت را ایجاد نمود. در سال ۱۳۷۷ یک محله دیگر به نام «ششجوان» به آن افزوده شد که همان روستای ششجوان پیشین می‌باشد که در غرب بویین و میاندشت قرار داشت.<ref>میرمحمدی، ''جغرافیای تاریخی فریدن''، ۱۲۹.</ref>

بوئین را صاحب نظران به معنای «انبار» دانسته‌اند. مؤلف سیمای شهر [[اراک]] به نقل از استاد دهگان گوید: نام اولیه شهر [[آستانه (مرکزی)|آستانه]]، بویین کرج بوده که به آن بویین کره نیز می‌گفتند، بویین به معنای انبار و کره به معنای محصول می‌باشد.<ref>محتاط، ''سیمای اراک''، 26.</ref>

 

 

== جغرافیا ==

 

== مردم ==

[[پرونده:Torel.jpg|بندانگشتی|250px|راست|نام محلی میاندشت به [[زبان گرجی]]]]

 

از نظر زبان‌های گفتاری، همهٔ ساکنین [[زبان فارسی|فارسی]] را در حد تسلط بلدند و هرکس بیشتر به زبان مادری خود صحبت می‌کند. یعنی همه فقط به [[زبان فارسی|فارسی]] صحبت می‌کنند به جز عدهٔ کمی از مردم محلهٔ بویین و اکثر مردم محلهٔ میاندشت که علاوه بر زبان [[زبان گرجی|گرجی]] به [[زبان فارسی|فارسی]] نیز صحبت می‌کنند.<ref name="ReferenceA" />