دول گلدور: تفاوت میان نسخه‌ها

محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
ایجادشده به کمک به ویکی‌فا و Dexbot، ابرابزار و مترجم ترگمان
(بدون تفاوت)

نسخهٔ ‏۱۱ ژوئیهٔ ۲۰۱۸، ساعت ۰۵:۲۴

دول گلدور (آی‌پی‌ای: [ˈdɔl ˈɡʊldur]) (سینداری: "Hill of Sorcery")[۱] پناهگاه سائورون در سیاه بیشه در رشته‌افسانه‌های تالکین واقع در سرزمین میانی بود. این مکان در ابتدا در رمان هابیت به عنوان جایگاه نکرومانسر (ساحر یا غیب گو) ذکر شده بود.[۲][۳]

دول گلدور
موقعیت جی. آر. آر. تالکین رشته‌افسانه‌های تالکین
دیگر نام‌(ها)آمون لنس
نوعدژ نظامی قدیمی و دور افتاده که در اختیار سائورون و نازگول بود.
فرمانرواسائورون
نازگول
مکانجنوب غربی میرک‌وود
دوراندر حدود پیشینه آردا 1100 – T.A. 3019
تسخیر کنندهسائورون

این قلعه در تپه ای سنگی و بایر در بلندترین نقطه جنوب غربی سیاه بیشه قرار داشت و قبل از اشغال سائورون، به نام آمون لَنس شناخته می‌شد.[۴] دول گلدور در کرانه غربی جنگل و در امتداد آندوئین و در فاصله نسبتاً کمی از لوتلورین قرار داشت.

تاریخچه

در دوره دوم، پیش از آن که سائورون قلعه را تصرف کند، الف‌های جنگل تحت رهبری اوروفر پدر تراندویل آن منطقه را اشغال کردند، اما ظاهراً برای اجتناب از درگیری با لورین و موریا، به طرف شمال عقب‌نشینی کردند.[۵] در اوایل دوره سوم پادشاهان و جادوگران الف زیادی در آنجا حکمرانی کرده بودند. در حدود سال ۱۱۰۰[۶] در طول نیمه دوم دوره سوم، سائورون از این دژ به عنوان پایگاهی برای حمله به لوتلورین و مناطق اطراف استفاده کرد و همچنین با انتخاب دول گلدور می‌خواست که برای یافتن حلقهٔ یگانه بر روی دشت‌های گالادن که درست در بالای رود آندوئین قرار داشت و حلقه در آنجا ناپدید شده بود تمرکز کند.[۷]

جستارهای وابسته

منابع

  1. The Silmarillion, Index, p. 324.
  2. The Hobbit, "An Unexpected Party", p. 34.
  3. Nelson, Charles W. "6: The sins of Middle-earth, Tolkien's use of Allegory". J.R.R. Tolkien and His Literary Resonances: Views of Middle-earth. Greenwood Press. p. 86.
  4. Unfinished Tales, "Disaster of the Gladden Fields", p. 280, note 12.
  5. Unfinished Tales, "Disaster of the Gladden Fields", p. 280, note 14.
  6. The Return of the King, Appendix B, T.A. 1100.
  7. See for example, The Silmarillion, "Of the Rings of Power and the Third Age", p. 302.