تلفن هوشمند: تفاوت میان نسخه‌ها

در اواخر سال ۱۹۹۰، بسیاری از دارندگان تلفن‌های همراه یک وسیله جداگانهٔ پی دی آ را با خود حمل می‌کردند که نسخه‌های اولیهٔ سیستم عامل‌هایی شامل پالم او اس، بلک بری او اس یا ویندوز سی ای آی پی سی در آن‌ها اجرا می‌شد. این سیستم عامل‌ها سپس به سیستم عامل‌های همراه تبدیل شدند.

در سال ۱۹۹۶، شرکت نوکیا، نوکیا ۴۰۰۰ را عرضه کرد که یک پی دی آ بر مبنای سیستم عامل جیو ورژن ۳٫۰ از جئو وورکس را با یک تلفن همراه دیجیتال بر پایهٔ نوکیا ۲۱۱۰ تلفیق می‌کرد. هر دو وسیله توسط یک لولا به یکدیگر متصل شده بودند که تحت عنوان کلامشیل دیزاین شناخته می‌شد.

 

برنامه‌ریز، شخصی پست الکترونیکی، تقویم، دفترچه آدرس، ماشین حساب، دفترچه یادداشت و جستجوگر وب متنی و نیز توانایی ارسال و دریافت فکس‌ها را ارائه داد. زمانی که برنامه‌ریز شخصی بسته می‌شد. این وسیله به عنوان یک تلفن همراه دیجیتال قابل استفاده بود.

خارج از ژاپن، تلفن‌های هوشمند هم چنان، کمیاب بودند. با این وجود در اواسط ۲۰۰۰، وسیله‌هایی بر مبنای ویندوز موبایل مایکروسافت شروع به جلب توجه بین کاربران کسب و کار در آمریکا کردند.

 

 

سیمبین در اواسط تا اواخر ۲۰۰۰ رایج‌ترین سیستم عامل تلفن‌های همراه در اروپا بود. در ابتدا دستگاه‌های سیمبین به نوکیا مشابه با ویندوز موبایل‌ها و بلک بری بر کسب و کار تمرکز داشت. از سال ۲۰۰۶ به بعد نوکیا به تولید گوشی‌های هوشمند متمرکز بر سرگرمی پرداخت که با ان سریس به محبوبیت رسید. در آسیا، به استثناء ژاپن، روند مشابه با اروپا بود.