نعمت‌الله نصیری: تفاوت میان نسخه‌ها

به تاریخ ۱۳ مهر ۱۳۵۰، همزمانهم‌زمان با [[جشن‌های ۲۵۰۰ ساله شاهنشاهی]]، به درجهٔ [[ارتشبد]]ی ارتقاء پیدا کرد و در شهریور ۱۳۵۷، پس از برقراری [[حکومت نظامی]] در [[تهران]] و تغییر کابینهٔ دولت، هنگامی که سفیر [[ایران]] در [[پاکستان]] بود به [[تهران]] احضار و به [[زندان اوین]] روانه شد. وی پس از[[انقلاب ۱۳۵۷]]، علی‌رغم مخالفت [[دولت موقت ایران|دولت موقت]] [[مهدی بازرگان]]، در جریان دادگاه انقلاب به ریاست آیت الله خلخالی،به جرم محاربه با خدا و رسول و‌مفسدومفسد فی الارض و شرکت مستقیم در کشتار مردم ،بر پشت‌بام [[مدرسه رفاه]] واقع در [[خیابان عین الدوله]] در تهران اعدام گردید.

در ۲۲ مرداد ۱۳۳۲، نصیری با سمت فرمانده [[گارد شاهنشاهی]]، مأموریت یافت که فرامین شاه را مبنی بر انفصال دکتر [[محمد مصدق]] از نخست‌وزیری و انتصاب [[سرلشکر زاهدی]] به آنهاآن‌ها برساند؛ بنابراین نصیری از رامسر وارد تهران شد و نخست فرمان انتصاب [[سرلشکر زاهدی]] را به وی داد و آنگاه فرمان عزل [[مصدق]] را به وی ابلاغ نمود ولی به هنگام بازگشت از منزل [[دکتر مصدق]]، [[سرتیپ ریاحی]] که در آن زمان رئیس [[ستاد ارتش]] بود وی را توقیف و روانه زندان کرد.

نصیری بیش از ۱۳ سال ریاست سازمان ساواک را (تا آخرین ماه‌های حکومت پهلوی) بر عهده داشت. وی مستقیماً با شخص شاه در ارتباط بود. عملکرد وی از جمله ایجاد فضای رعب آوررعب‌آور امنیتی در کشور، دستگیری و شکنجه شدید هزاران روحانی و گروه‌های سیاسی در سراسر ایران و برخورد آهنین ساواک را یکی از دلایل [[انقلاب ۵۷]] دانسته‌اند.

وی جزو اولین مقاماتی بود که برای فرونشاندن خشم مردم در [[انقلاب ۵۷]] ابتدا از ریاست سازمان [[ساواک]] برکنار و بعنوانبه عنوان [[سفیر]] به [[پاکستان]] فرستاده شد و سپس در شرایطی که [[محمد رضا پهلوی]] هنوز ایران را ترک نکرده بود، در [[شهریور]] ۱۳۵۷ توسط دولت ازهاری با اعزام یک هواپیمای اختصاصی به ایران بازگردانده و بازداشت شد.