جسم سیاه: تفاوت میان نسخه‌ها

در [[فیزیک]]، '''جسم سیاه''' جسم [[آرمان‌انگاری|ایده‌آل]]ی است که همهٔ [[تابش الکترومغناطیسی|نوری]] را که در همهٔ [[بسامد]]ها و از همهٔ زوایه‌ها، از هر کجا و با هر شدتی که به آن می‌تابد جذب می‌کند؛ هیچ [[تابش الکترومغناطیسی]] از جسم سیاه بازنمی‌تابد یا نمی‌گذرد، و به همین دلیل چنین جسمی هنگامی که سرد است سیاه دیده می‌شود.

یک جسم سیاه در [[تعادل گرمایی]] (دمای ثابت)، [[پرتو]]های الکترومغناطیسی تابش می‌کند که به آن تابش جسم سیاه گویند.

[[پرونده:Blackbody-lg.png|بندانگشتی|300px|طیف جسم سیاه. هرکدام از خط‌های رنگی (که نمایندهٔ دماهای گوناگون هستند) نشان می‌دهند که در طول موج‌های گوناگون شدت تابش چه قدر است. با کم شدن دما، قلهٔ تابش جسم سیاه به سمت شدت‌های کمتر و طول موج‌های بیشتر می‌رود.]]

یک جسم توخالی، یا یک چاردیواری تاریکی که تنها سوراخ کوچکی برای ورود یا خروج تابش نور دارد (کاواک) شبیه‌سازی تقریبی خوبی برای تجسم یک [[جسم سیاه ایده‌آل]] است. هر تابشی که از راه این سوراخ وارد حفره شود، بی‌نهایت بار به همه سو بازتاب می‌یابد. این بازتابش‌های پی‌درپی بر دیواره‌های داخلی جسم سرانجام سبب جذب و درآشامیده شدن آن می‌شود. به همین دلیل، اگر از سوراخ به درون جسم بنگریم آن را هم سیاه خواهیم دید.