ینیچری: تفاوت میان نسخهها
محتوای حذفشده محتوای افزودهشده
جزبدون خلاصۀ ویرایش |
|||
خط ۴:
'''ینیچری''' ([[ترکی عثمانی]]: یڭیچری، [[ترکی استانبولی]]: yeniçeri) یا '''جان نثاری''' یا '''ینگی چریک''' یا '''ینگی چری''' به معنی «چریک نو»<ref name="autogenerated1">[http://www.loghatnaameh.org/dehkhodaworddetail-429bfb588b6e48c787ead7f1724278d6-fa.html لغتنامه دهخدا]</ref>واحدهای ویژه (ورزیده) از ارتش [[امپراطوری عثمانی]] بودند.
این ارتش در زمان [[مراد یکم]] که عثمانیها بخشی از اروپا را در اختیار داشتند تحت نظام [[دوشیرمه]] تشکیل شد. آنها فرزندان پسر به گروگان گرفته شده مسیحیانی بودند که توسط ترکهای عثمانی از خانوادههایشان جدا شده<ref name="autogenerated1" /> و به خانوادههای ترک مسلمان سپرده میشدند، بنابراین این افراد [[مسلمان]] و [[مردمان ترک|ترک]] تربیت میشدند. این افراد بعداً جزو لشکر عثمانی میشدند. این روش در سال ۱۸۲۶ توسط سلطان [[محمود دوم]] لغو گردید و بیشترشان در سده نوزده میلادی در پی شورش ایشان بدست سلطان محمود دوم به قتل رسیدند.<ref name="autogenerated1" />
== شیوه سربازگیری ==
سربازان ینی چری در زمان کودکی از خانوادههای مسیحی گرفته میشدند و از پانزده سالگی، برای آموزشهای دینی و نظامی به سپاه عجمی اوقلان میپیوستند. پس از اینکه در آنجا هفت سال با کار سخت ورزیده شدند آنها را به سپاه ینی چری میبردند تا هشت سال دیگر در سپاه ینی چری آموزش ببینند تا مهارت استفاده از هر سلاحی را داشته باشند. این سربازان روی هم رفته پانزده سال آموزش میدیدند و در سن سی سالگی به عنوان یک ینی چری در ارتش عثمانی به خدمت مشغول میشدند.
ینی چریها پس از ۴۰ یا ۴۵ سالگی نیز با یک مستمری اندک بازنشسته میشوند، زیرا سلاطین عثمانی بر این باور بودند که سرباز در این سن تواناییهایش رو به افول میگذارد. پس برای همین هم زندگی آیندهٔ این سربازان به میزان
== منابع ==
|