قاآنی شیرازی: تفاوت میان نسخه‌ها

'''میرزا حبیب‌الله''' متخلص به '''قاآنی،''' فرزند '''محمّدعلی گلشن''' از [[شاعران]] و قصیده‌سرایان بزرگ دربار [[فتحعلی‌شاه قاجار|فتحعلی شاه]]، [[محمد شاه قاجار|محمّدشاه]] و اوایلآغاز پادشاهی [[ناصرالدین‌شاه]] قاجار بود.

قاآنی در ۱۲۲۳ قمری در [[شیراز]] و در خانواده‌ای با ریشه ایل زنگنه کرمانشاه، چشم به جهان گشود. در هفت سالگی یتیم گردید و تحصیلات مقدماتی را در همان [[شیراز]] فرا گرفت و در اوایل جوانی عازم [[مشهد]] شد تا در آنجا به ادامه تحصیل بپردازد و میدان تازه‌ای برای کسب معاش پیدا کند. پدر قاآنی، گلشن کرمانشاهی است و برادرزاده‌اش هم [[آیت‌الله میرزا محمدتقی شیرازی]] مشهور به [[میرزای دوم شیرازی]] است. پسر قاآنی نیز شاعری بهبا نامتخلص «سامانی» بوده که در ۱۲۸۵ ق از دنیا می‌رودرفته است.

قاآنی در [[ادبیات]] عرب و فارسی مهارت کافی یافت و به [[حکمت]] نیز علاقه سرشاری داشت و می‌توان گفت شهرت شاعری او لطمه به شهرت او به عنوان یک حکیم دانشمند زده‌است. در حکمت او را همپایه [[ملاصدرا]] و [[حاج ملاهادی سبزواری]] و در شرعیات [[مرتضی انصاری]] شمرده‌اند. از این رو [[فتحعلی‌شاه]] او را «'''مجتهدالشعراء'''» لقب داد و [[محمدشاه]] نیز قاآنی را «'''حسان‌العجم'''» می‌خواند، زیرا آنچنان در [[قصیده]]سرایی توانایی داشت که مایهٔ شگفتی خوانندگان آثار اوستبود.

اشعار قاآنی از دیدگاه لفّاظی، به‌کاربردن آرایه‌های شعری و ابتکار در قوافی بی‌همتاست. قاآنی علاوه بر دیوان اشعارش که در حدود هفده هزار بیت است؛ کتابی [[منثور]] به نام [[پریشان]] به سبک [[گلستان سعدی|گلستان]] [[سعدی]] نگاشته که افزون بر تحمیدیه‌ها، هزلیات و حکایاتی پندآموز و تمثیل‌وار و گاهی با واژه‌های رکیک را دربردارد. وی در سال ۱۲۷۰ در تهران وفاتبدرود یافتزندگانی گفت و در حرم حضرت [[شاه عبدالعظیم|عبدالعظیم]] در [[شهر ری|ری]] به خاک سپرده شد.