او در ماجرای حمله وهابی‌ها به سال ۱۲۱۷ه به شهرهای [[نجف]] و [[کربلا]] علما را برای دفاع از شهر مقدس [[نجف]] بسیج کرد و با مقاومت ایشان، وهابی‌ها شکست خورده و گریختند، این ماجرا در شرایطی صورت گرفت که اکثر مردم از شهر گریخته بودند، ولی به همت وی به همراه تعداد دویست تن از علما و مجاهدان با مقاومت، ایادی استعمارگر انگلیس را متفرق ساختند.<ref>ماضی النجف و حاضرها، ج1، ص326.</ref>
وی همچنین هنگامی که با هجوم دولت استعمارگر روس به [[کشورهای اسلامی]] ایران روبه رو شد، به شاه قاجار اجازه تصدی امر دفاع از سرزمین اسلامی را صادر کرد. پس از تبیین اینکه تصدی این گونه امور در عصر غیبت وظیفه و حق مجتهدان است و پیروی از ایشان واجب می‌باشد، در مرحله بعد که آنان از تصدی امر جهاد به هر علتی معذور هستند، بر عهده کسانی است که دارای بصیرت و تدبیر و آگاهی از سیاست و آشنایی به دقائق امور سیاسی و فرماندهی باشند و اگر در یک فرد منحصر باشد، بر او واجب عینی خواهد بود که به نبرد با روس‌ها و متجاوزان برخیزد و بر مردم نیز واجب است او را یاری و مساعدت نمایند. سپس می‌افزاید:
<blockquote>«چون اذن گرفتن از مجتهدان با احتیاط سازگارتر و به رضایت پروردگار جهانیان نزدیکتر و نشانه اوج بندگی، تضرع در پیشگاه پروردگار عالم است، من اگر از اهل [[اجتهاد]] باشم و قابلیّت نیابت از جانب سادات زمان را داشته باشم، به فتحعلی شاه اذن دادم که در جهت آماده کردن سپاه و قشون و مقابله با اهل کفر و طغیان و جحود اقدام کند و مخارج لازم را برای این امر مهم از مالیات و زکات و امثال آن تأمین نماید.»<ref>کشف الغطاء، ج4، صص334 333، ترجمه با اندکی تصرف و تلخیص.</ref></blockquote>
== درگذشت ==
در سال [[۱۲۲۷]] یا [[۱۲۲۸]] قمری درگذشت و در مکانی کنار حرم [[علی بن ابی‌طالب]] به خاک سپرده شد که بعدها به مقبره کاشف الغطا (جامع کاشف الغطا) معروف گشت.<ref>علامه محمد علی مدرس تبریزی، ریحانة الأدب، ج 5و6، ص25.</ref>
