رابیندرانات تاگور: تفاوت میان نسخه‌ها

رابیند رانات تاگور در ششم ماه مه سال ۱۸۶۱ یعنی حدود ۶۰ سال پس از اشغال هندوستان توسط انگلیسی‌ها در شهر [[کلکته]] در خانواده [[مهاراجه]]ای ثروتمند متولد شد. کلکته شهری است که پدربزرگش آن را از روستایی به شهری مهم مبدل کرد.

 

 

پس از چندی دهکده زیستگاه آنان و دهکده‌های گرد آن به شهری بزرگ گسترش یافت و نام [[کلکته]] را به خود گرفت. خاندان تاگور هم که داد و ستد گسترده‌ای با انگلیسیها داشتند به رونق و سود و دارایی بسیاری دست یافتند. اوج پیشرفت این خاندان در زمان پدربزرگ رابیندرانات تاگور که دورکنات (Dwarkanath) نام داشت پدید آمد. وی که در [[۱۷۹۴ (میلادی)|۱۷۹۴]] دیده به جهان گشوده بود به جوانمردی و بخشندگی شهرت داشت و همچنین رهبر آیین [[راجا رام موهان روی]] (Raja Rammohum Roy) بود. دورکنات دوبار به [[انگلستان]] رفت که بار دوم به سال [[۱۸۴۴ (میلادی)|۱۸۴۴]] بود. وی از این سفر بازنگشت و در سال [[۱۸۴۶ (میلادی)|۱۸۴۶]] در شهر [[لندن]] درگذشت. از او سه پسر به جای ماند که بزرگ‌ترین آن‌ها دبندرانات Dbendranath (پدر رابیندرانات تاگور) در سال [[۱۸۱۷ (میلادی)|۱۸۱۷]] زاده شد. از آنجا که وی مردی دیندار و پارسا بود از سوی هندوان لقب ''مهاریشی'' را، که لقبی است ویژه رهبران دینی، دریافت کرد.

تاگور در سال [[۱۹۱۲ (میلادی)|۱۹۱۲]] در اندیشه افتاد تا شعرهای دفتر شعر پرآوازه خود گیتانجلی (Gitanjali) را به [[زبان انگلیسی|انگلیسی]] برگرداند. وی در [[۲۷ مارس]] همان سال با پسرش راتیندرانات و همسر او به [[لندن]] رفت، در آنجا برگردان گیتانجلی را به پایان رساند. این شعرها در [[بریتانیا]] بسیار پذیرفته شد و با اقبال اهل ادب روبه‌رو گردید. وی در ماه اکتبر همان سال با پسر و همسرش به [[آمریکا]] رفت و در [[ژانویه]] [[۱۹۱۳ (میلادی)|۱۹۱۳]] به لندن بازگشت و چندی پس از آن به زادگاهش بازگشت. در نوامبر همان سال در شانتی‌نیکتان آگاه شد که شعرهای گیتانجلی برایش [[جایزه نوبل]] را به ارمغان آورده‌است. تاگور زین پس آوازه جهانی یافت. او نخستین آسیایی است که به جایزه نوبل دست یافت. تاگور به سال [[۱۹۱۴ (میلادی)|۱۹۱۴]] جایزه نوبل و نشان [[فرهنگستان سوئد]] را از دست ''لرد کار مایکل'' مرزبان [[بنگال]] دریافت داشت.

 

 

در [[۳ ژوئن]] [[۱۹۱۵ (میلادی)|۱۹۱۵]] دولت [[بریتانیا]] بدو لقب [[شوالیه]] داد ولی پس از کشتار مردم [[پنجاب]] در [[۱۳ آوریل]] [[۱۹۱۹ (میلادی)|۱۹۱۹]] تاگور از لقب و نشان بریتانیایی‌ها چشم پوشید و آن را برای فرماندار آن زمان هندوستان پس فرستاد.