مروان دوم: تفاوت میان نسخه‌ها

محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
بدون خلاصۀ ویرایش
برچسب‌ها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه
خط ۴:
|name=مروان دوم
|succession=[[خلافت]] of the [[خلافت امویان]]
|reign= ۱۲۷-۱۳۲ ه.ق ۷۴۴ – ۶ اوت ۷۵۰
|full name= مروان بن محمد بن مروان
|predecessor=[[ابراهیم بن ولید]]
خط ۱۱:
|father=
|mother=
|birth_date= ۷۲ ه.ق ۶۹۱
|death_date= ۱۳۲ ه.ق ۶ اوت ۷۵۰ (۷۲ سال), کشته و احتمالاً مدفون در [[فیوم]]، [[مصر]]
|}}
'''مروان بن محمد''' {{به عربی|مروان بن محمد بن مروان بن الحکم بن أبی العاص بن أمیه}} ملقب به '''مروان دوم''' یا '''مروان حمار''' (۱۲۷-۱۳۲ ه.ق) آخرین خلیفه اموی در [[دمشق]] بود که پس از پسر عمویش [[ابراهیم بن ولید]] در سال ۱۲۶ هجری به خلافت رسید؛ او از سال ۷۴۴ میلادی تا زمان کشته شدنش در سال ۷۵۰ میلادی خلیفهٔ زمان خود بود. وی قبل از آن، فرماندار [[ارمنستان]] و [[آذربایجان]] بود. مروان در طول دوران خلافتش، با [[ضحاک بن قیس]]، رهبر [[خوارج]] و نیز [[سلیمان بن هشام بن عبدالملک]] در [[عراق]] درگیر بود. در [[اردن]]، [[ثابت بن نعیم جذامی]] علیه وی شورید. مروان این شورشها را سرکوب کرد، و فرماندار دیگری را برای عراقین برگزید.
مروان حمار پایتختش را از دمشق به حران منتقل کرد، بنابراین از سال 744 تا سال 750 میلادی حران پایتخت خلافت امویه بود.
[[سفاح]] (اولین خلیفهٔ عباسی)، عموی خویش [[عبدالله بن علی بن عبدالله بن عباس]] را به جنگ وی فرستاد تا نیروهای اموی را از بین برده و مروان را از میان بردارد. مروان ثانی در [[جنگ زاب]] که با سپاهیان [[بنی عباس]] کرد، مغلوب شد و به [[مصر]] گریخت و در آنجا به دست یکی از طرفداران بنی عباس کشته شد و سر او را برای [[سفاح]] فرستادند.<ref>فرهنگ فارسی دکتر محمد معین، جلد پنجم، صفحهٔ ۱۹۵۸</ref> با مرگ مروان خلافت اموی از سرزمینهای شرق برچیده شد، گرچه این حکومت در [[اندلس]] باقی ماند.