خان احمدخان: تفاوت میان نسخه‌ها

[نسخهٔ بررسی‌شده][نسخهٔ بررسی‌شده]
محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
Shamsoddini (بحث | مشارکت‌ها)
برچسب: ویرایش مبدأ ۲۰۱۷
جز ←‏سیاست مذهبی: اصلاح پیوند
خط ۱۵۱:
 
=== سیاست مذهبی ===
بسیاری از منابع عصر صفوی و محققین، او را معتقد به شیعهٔ اثنی‌عشری و متعصب به آن می‌دانند. گیلانیان از طریق سادات علوی زیدی با اسلام آشنا شدند و بیشتر مردم بیه‌پیش به [[زیدیه در گیلان و مازندران|زیدیه جارودی]] گرایش داشتند]]. خاندان آل کیا به کمک سادات [[مرعشیان|مرعشی]] [[طبرستان]] و با استفاده از ماهیت مذهب زیدی قدرت را در دست گرفت. با به قدرت رسیدن صفویان، اوضاع مذهبی ایران به نفع شیعهٔ امامی عوض شد. صفویه موفق شد با استفاده از اقدامات نظامی و تبلیغات مذهبی در دورهٔ [[شاه اسماعیل اول]] و شاه طهماسب اول بیشتر سرزمین‌های سنی‌نشین ایران را شیعه کند اما گیلان تا سال ۹۳۲ ه‍.ق همچنان شیعهٔ زیدی مانده بود. به دلیل آنکه صفویان در مرزهای غربی و شرقی تهدیدات مهمتری داشتند، گیلان و حکومت‌های محلی آن برای حکومت صفوی تهدیدی محسوب نمی‌شد؛ ولی پس از تثبیت قدرت صفویان در ایران، آل کیای زیدی رقیبی برای صفویه محسوب شدند. صفویه از این که پیش از آن‌ها ده‌ها مؤلف، شاعر و دانشمند در حکومت کیایی، صدها مجلد کتاب و هزارها بیت شعر برای تشیع در قرون نهم و دهم هجری نوشته و سروده بودند و این باعث نفوذ معنوی این خاندان بود، بیمناک بودند.<ref name="پنا">{{یادکرد ژورنال |نام خانوادگی=پناهی|نام=عباس|نام خانوادگی۲=|نام۲=|عنوان=چگونگی تغییر مذهب مردم گیلان از تشیع زیدی به تشیع دوازده‌امامی در عصر صفوی |ژورنال=شیعه‌شناسی |مکان=قم|ناشر=مؤسسهٔ شیعه‌شناسی |دوره=|شماره=۲۶|سال=۱۳۸۸|صفحه=۷۷–۱۰۶ |پیوند=http://www.sid.ir/fa/ViewPaper.asp?ID=100483&varStr=3;پناهی%20عباس;شیعه%20شناسی;تابستان%201388;7;26;77;106 |تاریخ بازبینی= ۰۲ فوریهٔ ۲۰۱۳ |doi=| پیوند بایگانی = http://www.webcitation.org/6E7KTzpF0 | تاریخ بایگانی = ۰۱ فوریهٔ ۲۰۱۳}}</ref>
 
خاندان آل کیا از ۹۳۳ ه‍.ق در دوران [[کارکیا خان احمد اول]]، پدربزرگ خان احمدخان دوم، به شیعهٔ امامی اثنی‌عشری گرایش یافتند. او به دلیل تعصب امامی شاه طهماسب، ندادن بهانهٔ زیدی بودن به او برای حمله به گیلان و برای دوستی و اتحاد بیشتر با صفویان امامیه را رسمی کرد. از آن پس حاکمان کیایی با تعصب به تبلیغ تشیع امامی پرداختند. به نظر می‌رسد خان احمدخان از سایر امرای کیایی در تبلیغ تشیع متعصب‌تر بود. میر جلیل قاری گوکه‌ای از روحانیان بانفوذ غرب لاهیجان در نامه‌ای از او می‌خواهد از آزار زیدیه و علمای آنان دست بردارد، ولی خان احمد در جواب زیدیه را سگ سیرت و کافر دانسته، لعنشان می‌کند و کشتنشان را مباح می‌داند و آنان را به خوارج تشبیه می‌کند و می‌گوید:<ref name="پنا" />