محمد نوری: تفاوت میان نسخه‌ها

محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۳۸:
یکی از مهم‌ترین و معروف‌ترین ترانه‌های وی، [[جان مریم]] نام دارد که آهنگ زیبای آن از ساخته‌های خود نوری است.
 
نوری در کنار تحصیل در رشته ادبیات [[زبان انگلیسی]] و رشته [[نمایش]]، [[آواز (موسیقی ایرانی)|آواز ایرانی]] را نزد [[اسماعیل مهرتاش]] آموخت. بعد از آن نزد استادان [[هنرستان عالی موسیقی]] «[[سیروس شهردار]]» و «[[فریدون فرزانه]]» و «[[مصطفی کمال پورتراب]]» رفت و از آن‌ها [[تئوری موسیقی]]، [[سلفژ]] و [[نوازندگی]] [[پیانو]] را فراگرفت. [[آواز|آواز کلاسیک]] را نزد «[[اولین باغچه بان]]» و «[[فاخره صبا]]» آموخته و شیوه آوازی خود را با تأثیر از استادانی چون «[[حسین اصلانی]]»، «ناصر حسینی» پیدا کرد و رفته رفته به شیوه منحصر به فرد خود دست یافت؛ شیوه‌ای که به سختی می‌توان آن را در زیر شاخه‌ای از شاخه‌هایی چون [[موسیقی پاپ|پاپ]]، کلاسیک و…و … گنجاند.
 
محمد نوری فارغ‌التحصیل هنرستان تئاتر، زبان و ادبیات انگلیسی از [[دانشگاه تهران]]، و مبانی تئاتر از [[دانشکدهٔ علوم اجتماعی]] بود. او پس از [[انقلاب ۱۳۵۷ ایران]] و پس از مدتی سکوت، فعالیت هنری خود را با آلبوم «''در شب سرد زمستانی»'' همراه با [[فریبرز لاچینی]] و [[احمدرضا احمدی]] در سال ۱۳۶۸ از سر گرفت و این همکاری بعدها با آلبوم« ''آوازهای سرزمین خورشید»'' ادامه یافت.