معاون رئیس‌جمهور ایالات متحده آمریکا: تفاوت میان نسخه‌ها

|post = معاون رئیس جمهوررئیس‌جمهور

|insigniacaption = نشان مقام معاون رئیس جمهوررئیس‌جمهور ایالات متحده آمریکا

|website = [http://www.whitehouse.gov/administration/vice_president_biden/ وب‌گاهوبگاه رسمی]

'''معاون رئیس جمهوررئیس‌جمهور ایالات متحده آمریکا''' شخص دوم در دستگاه اجرایی کشور [[ایالات متحده آمریکا]] و بر اساس [[قانون اساسی ایالات متحده آمریکا|قانون اساسی]]، رئیس رسمی [[مجلس سنای ایالات متحده آمریکا]] است.<ref>[http://www.bbc.co.uk/persian/world/2015/02/150206_l03_netanyahu_us_congress دو نماینده کنگره آمریکا سخنرانی نتانیاهو را تحریم می‌کنند]، بی‌بی‌سی فارسی</ref>

بر اساس [[قانون اساسی ایالات متحده آمریکا]]، معاون رییسرئیس جمهور عالی‌ترین مقام در [[خط جانشینی ریاست جمهوری ایالات متحده آمریکا]] است و درصورت مرگ، استعفا یا عزل [[رئیس جمهوررئیس‌جمهور ایالات متحده آمریکا]] معاون رئیس جمهور،رئیس‌جمهور، نخستین مقامی است که مسئولیت اداره کشور را بر عهده می‌گیرد و جانشین رئیس جمهوررئیس‌جمهور می‌شود.<ref>U.S. Const. amend. XXV, § 1.</ref>

معاون رئیس جمهوررئیس‌جمهور ایالات متحده آمریکا با هواپیمای [[نیروی هوایی دوم]] (Air Force Two) سفر می‌کند.

[[مایک پنس]] هم اکنونهم‌اکنون معاون رئیس جمهوررئیس‌جمهور ایالات متحده آمریکا است.

== وظایف معاون رئیس جمهوررئیس‌جمهور ==

[[پرونده:Bush reagan.jpg|بندانگشتی|250px|[[جرج هربرت واکر بوش]] در مقام معاون رئیس جمهوررئیس‌جمهور دولت [[رونالد ریگان]] در ۱۹۸۴]]

معاون رئیس جمهوررئیس‌جمهور علی‌رغم عنوان مهم وی، در قانون اساسی و نظام سیاسی این کشور از نقش عمده‌ای برخوردار نیست. مقام وی بیشتر تشریفاتی است و در حقیقت منتظر می‌ماند، تا در صورت بروز مشکل برای [[رئیس جمهوررئیس‌جمهور ایالات متحده آمریکا]]، جانشین وی شود. به همین دلیل اکثر معاونین رؤسای جمهور ایالات متحده تأثیر عمده‌ای بر تاریخ این کشور برجای نگذاشته‌اند. به استثناء آن دسته از رؤسای جمهور که جانشین رؤسای خود شدند یا توانستند در انتخابات به عنوان رئیس جمهوررئیس‌جمهور بعدی به پیروزی برسند، نام دیگر معاونین رؤسای جمهور در خاطر و یاد ملت آمریکا باقی نمانده‌است.

تنها مقام رسمی معاون رئیس جمهوررئیس‌جمهور بر مبنای قانون اساسی، ریاست وی بر [[مجلس سنای ایالات متحده آمریکا]] است. معاون رئیس جمهوررئیس‌جمهور رئیس سنا شناخته می‌شود و اداره جلسات رسمی را بر عهده می‌گیرد. اما همین مقام نیز صرفاً تشریفاتی است. رئیس سنا نمی‌تواند در رای‌گیری‌های این مجلس شرکت کند، مگر آنکه آرا بطور مساوی میان نمایندگان تقسیم شود و امکان تصویب لوایح وجود نداشته باشد. در چنین صورتی، رای رئیس سنا سرنوشت ساز خواهد بود و وی می‌تواند با رای خود یک لایحه قانونی را به تصویب برساند. معاون رئیس جمهوررئیس‌جمهور نیز به صورت مرتب در جلسات سنا شرکت نمی‌کند و Present Pro tempo که ارشدترین مقام حزب حاکم در سنا می‌باشد، ریاست جلسات را در غیاب معاون رئیس جمهوررئیس‌جمهور بر عهده می‌گیرد.

== انتخاب معاون رئیس جمهوررئیس‌جمهور ==

در جریان [[انتخابات ریاست جمهوری ایالات متحده آمریکا]]، معرفی نامزد معاون رئیس جمهوررئیس‌جمهور موجب توازن میان جناح‌های مختلف سیاسی شده و به افزایش مشارکت عمومی در انتخابات کمک می‌کند. به عنوان مثال، اگر حزبی در یک انتخابات ریاست جمهوری یک نامزد جوان و لیبرال مسلک را از منطقه شمال شرقی کشور برای ریاست جمهوری معرفی کند، سعی می‌شود نامزد معاونت ریاست جمهوری از غرب و با گرایش‌های محافظه کارانه و با سن بالا انتخاب شود تا در نهایت میان تمایلات متعدد داخل حزب نوعی توازن برقرار گردد. رای‌دهندگان نیز با در نظر گرفتن مجموع امتیازات نامزد ریاست جمهوری و نامزد معاونت ریاست جمهوری در انتخابات شرکت می‌کنند.

پس از پایان انتخابات، موضوع معاونت ریاست جمهوری به فراموشی سپرده می‌شود. درحقیقت تا سال ۱۹۶۷ قانون اساسی درخصوص معرفی و انتخاب معاون رئیس جمهوررئیس‌جمهور در صورت خالی ماندن این سمت مسکوت بود. تا پیش از آن تاریخ، در ۱۶ مورد به مدت مجموعاً ۳۷ سال، کشور فاقد معاون رئیس جمهوررئیس‌جمهور بود. با جانشین شدن یک معاون رئیس جمهوررئیس‌جمهور به جای رئیس جمهوررئیس‌جمهور فوت شده یا ترور شده، رئیس جمهوررئیس‌جمهور جدید معاونی برای خود انتخاب نمی‌کرد. حتی هنگامی که یک معاون رئیس جمهوررئیس‌جمهور فوت می‌کرد، رئیس جمهوررئیس‌جمهور ضرورتی برای انتخاب معاون احساس نمی‌کرد. در نتیجه در تمام این موارد، پست معاونت ریاست جمهوری خالی می‌ماند.

تنها پس از ترور [[جان اف کندی]] و انتخاب لیندون جانسون به جای وی، نیاز به انتخاب معاون رئیس جمهوررئیس‌جمهور جدید احساس شد. جانسون که خود جانشین کندی شده بود دچار حمله قلبی شد و اگر دراثر این بیماری فوت می‌کرد، ایالات متحده فاقد رئیس جمهوررئیس‌جمهور می‌شد. اگر چه بر اساس «قانون جانشینی رئیس جمهوررئیس‌جمهور» مورخ ۱۹۴۷ در صورت بروز چنین مشکلی، ابتدا رئیس مجلس نمایندگان و در مرحله بعدی President Pro tempone به عنوان کفیل رئیس جمهوررئیس‌جمهور انتخاب می‌شود، اما از آنجا که درزمان حمله قلبی جانسون، هردوی این افراد سنی بالای ۷۰ سال را داشتند، نگرانی از فقدان معاون رئیس جمهوررئیس‌جمهور بیش از هر زمان دیگری احساس شد.

برای جلوگیری از وقوع یک بحران غیرقابل پیش بینی،پیش‌بینی، تصویب یک اصلاحیه جدید قانون اساسی ضروری تشخیص داده شد. درسال ۱۹۶۵، کنگره اصلاحیه بیست و پنجم قانون اساسی را به تصویب رساند و با تصویب آن در سال ۱۹۶۷ توسط مجالس قانونگذاری ایالت‌ها، این الحاقیه جنبه قانونی به خود گرفت. براساس این اصلاحیه، در صورتی که پست معاونت ریاست جمهوری خالی بماند، رئیس جمهوررئیس‌جمهور موظف است فردی را به [[کنگره ایالات متحده آمریکا]] معرفی کند و با تصویب اکثریت آراء هر دو مجلس، وی به عنوان معاون رئیس جمهوررئیس‌جمهور برگزیده می‌شود. نخستین فردی که بر اساس این اصلاحیه به عنوان معاون رئیس جمهوررئیس‌جمهور انتخاب شد، [[جرالد فورد]] بود. درجریان ماجرای [[واترگیت|رسوایی واترگیت]]، اگینو پیش از نیکسون استعفاء کرد و نیکسون، فورد را به عنوان جانشین وی برگزید. اگر اصلاحیه بیست و پنجم در سال ۱۹۶۷ به تصویب نرسیده بود، ۷ سال پس از آن، استعفای نیکسون، رسوایی واترگیت را به یک بحران قانونی تبدیل می‌کرد.

از میان ۴۷ معاون رئیس جمهوررئیس‌جمهور که از زمان [[جرج واشنگتنواشینگتن]] تاکنون ریاست سنا را در دست داشته‌اند، تنها [[جان آدامز]] نخستین معاون رئیس جمهوررئیس‌جمهور ایالات متحده بیش از دیگران در فرایند رای‌گیری در سنا شرکت کرده‌است. وی در طول ۸ سال ریاست بر سنا، ۲۹ بار از حق قانونی خود برای شرکت در رای‌گیری‌های سنا استفاده کرد، در حالی که دیگر معاونین رؤسای جمهور حتی نتوانسته‌اند در ۲۰۰ سال گذشته به رکورد وی نزدیک شوند.

درطول بیش از ۲۰۰ سال گذشته، ۱۴ تن از ۴۶ معاون رئیس جمهوررئیس‌جمهور توانستند بر صندلی ریاست جمهوری تکیه زنند. این افراد عبارت‌اند از: [[جان آدامز]]، [[توماس جفرسون]]، [[مارتین ون بورن]]، [[جان تایلر]]، [[میلارد فیلمور]]، [[اندرو جانسون]]، [[چستر آلن آرتور]]، [[تئودور روزولت]]، [[وارن گامالیل هاردینگ]]، [[هری ترومن]]، [[ریچارد نیکسون]]، [[لیندون بنیز جانسون]]، [[جرالد رودولف فورد]] و [[جرج هربرت واکر بوش|جورج هربرت واکربوش]]. از این تعداد نیز تنها تایلر، فیلمور، آندره جانسون و هری ترومن و فورد بدون کسب آرای مردمی و صرفاً در اثر در گذشت یا استعفای رئیس جمهوررئیس‌جمهور قبلی به قدرت رسیدند.