لباس عروس: تفاوت میان نسخه‌ها

در ایران تا جایی که می‌توان به خاطر آورد، جدیدترین لباس عروس سفید و بلند بوده استبوده‌است. اما مثلا در کشوری همچون آمریکا این لباس در سال‌های اخیر هر نوع شکل و رنگی را به خود دیده .

در دهه ۱۸۰۰ میلادی در کشوری همچون آمریکا، لباس عروس همیشه سفید نبوده استنبوده‌است. در آن زمان لباس عروسِ «سفید» فقط مختص ثروتمندان بود زیرا شستن این لباس با دست تقریباتقریباً غیرممکن بشمار می‌رفت.

به دلایلی که در بالا ذکر کردیم، مردم عادی بهترین و گران‌قیمت‌ترین لباس خود را به‌عنوان لباس عروسی به تن می‌کردند و لزوما لباس عروشی‌شان سفید نبوده استنبوده‌است.<ref>{{یادکرد وب|نویسنده=|کد زبان=|تاریخ=|وب‌گاه=مگ یاد|نشانی=https://www.magyad.com/%d9%84%d8%a8%d8%a7%d8%b3-%d8%b9%d8%b1%d9%88%d8%b3-200-%d8%b3%d8%a7%d9%84-%d8%a7%d8%ae%db%8c%d8%b1/|عنوان=نگاهی به تغییرات لباس عروس در ۲۰۰ سال گذشته}}</ref>

در [[قرون وسطی]] و کمی پس از آن، ازدواج تنها پیوند میان دو انسان نبود، بلکه اتحاد دو خانواده، دو تجارت یا حتی دو کشور محسوب می شد. خیلی از ازدواج هاازدواج‌ها بخصوص در بین اشراف و طبقات بالای جامعه، بیشتر بر پایه اهداف سیاسی بودند تا عشق. به همین خاطر عروس تنها نماینده خود نبود؛ بلکه می بایست به گونه ای لباس می پوشید که معرف خانواده و موقعیت اجتماعی اش باشد. عروسعروس‌های های خانواده هایخانواده‌های ثروتمند اغلب لباس هاییلباس‌هایی با رنگ تند و جنس خاص به تن می کردندمی‌کردند و استفاده از رنگ هایرنگ‌های شاد و [[پارچه]] هایی‌هایی از خز، مخمل و ابریشم در بین آنان امری عادی محسوب می شد. بسته به وسع خانواده ها، گرانترین لوازم و مواد اولیه برای دوختن لباس عروس به سبک آخرین مدل روز فراهم می شد. فقیرترین عروس هاعروس‌ها بهترین لباس مخصوص رفتن به کلیسایشان را در روز عروسی به تن می کردند. مقدار و قیمت مواد اولیه یک لباس عروسی، نشان دهنده شأن اجتماعی عروس بود و میزان ثروت خانواده را به رخ مهمانان می کشید.

اولین نمونه ثبت شده لباس عروس سفید شاهزادگان، متعلق به فیلیپا، شاهدخت انگلیسی است که در سال 1406 با اریک، شاهزاده [[پومرانی|پومرانیا]] ازدواج کرد. لباس عروسی وی یک تونیک بود که روی آن شنلی از ابریشم سفید داشت و لبه هایشلبه‌هایش از خز بود. گرچه رنگ سفید در آن زمان رنگ لباس عزاداری ملکه هایملکه‌های [[فرانسه]] بود اما ماری، ملکه [[اسکاتلند]] در سال 1559 در مراسم ازدواج با همسر اولش، فرانسیس پسر ارشد پادشاه فرانسه، لباس عروسی به رنگ سفید پوشید؛ چرا که به این رنگ علاقه داشت.

اما همچنان پوشیدن لباس عروس سفید در بین مردم جا نیفتاده بود: پیش از دوره ویکتوریا عروس اجازه داشت به هر رنگی که می خواهد لباس بپوشد. در [[اسکاندیناوی]] رنگ مشکی محبوبیت خاصی داشت. اما رنگ سفید از سال 1840 و پس از ازدواج [[ملکه ویکتوریا]] با آلبرت ساکس بورگ رواج پیدا کرد. ملکه ویکتوریا در مراسم عروسی اش لباس سفید توردار به تن کرده بود و نقاشی هایینقاشی‌هایی از این مراسم در بین مردم پخش شد که باعث شد خیلی از عروس هاعروس‌ها مثل ملکه، رنگ سفید را انتخاب کنند.

تا مدت هامدت‌ها پس از آن دوره، لباس هایلباس‌های عروس با همان رنگ و در سبک هایسبک‌های جدیدتر عرضه می شدند. در اوایل دهه 1990 تزئینات زیادی چون تور و نوارهای مخصوص حاشیه به لباس هالباس‌ها افزوده شدند و لباس هایلباس‌های عروس نیز از این تزئینات بی نصیب نماندند. مثلا در دهه 1920 قسمت جلوی لباس عروس کوتاه تر و دنباله آن بلندتر بود و آن را به همراه یک کلاه کلوش مانندِ چسبان از جنس تور می پوشیدند. گرایش به دنبال کردن مُد روز همچنان ادامه پیدا کرد تا اینکه در اواخر دهه 1960 دوباره لباس عروس هاییعروس‌هایی با دامن هایدامن‌های بلند و پشت و جلوی هم اندازه، همانند دوران ویکتوریا رواج یافت.

امروزه لباس هایلباس‌های عروس غربی غالبا سفیدند اما همین رنگ سفید، انواعی چون سفید تخم مرغی، سفید اِکرو و سفید عاجی دارد.

خیلی از لباس هایلباس‌های عروس در [[چین]]، [[هند]] (ساریِ عروس)، [[پاکستان]] (شلوار و قمیص با گلدوزی بسیار، یا لهنگا) و [[ویتنام]] (فُرم سنتی آئودای) به رنگ قرمزند که در فرهنگ قدیم نماد خوش شانسی و خوش یمنی بوده استبوده‌است. امروزه زن هایزن‌های شرقی رنگ هایرنگ‌های دیگری را نیز برای لباس عروس استفاده می کنندمی‌کنند. در عروسی هایعروسی‌های مدرنِ سرزمینِ اصلی چین، عروس لباسی به سبک غربی با رنگ دلخواه خود می پوشد و بعدتر در مراسم رسمی چای خوران، لباس سنتی به تن می کندمی‌کند.

در عروسی هایعروسی‌های مدرنِ تایوان، عروس معمولا لباس ابریشمیِ قرمز (طبق سنت چینی) یا سفید (غربی) می پوشد اما اکثر افراد، در هنگام انتخاب لباس  عروس، مدل سنتی قرمز را برای ضیافت پس از عروسی انتخاب می کنندمی‌کنند. طبق رسوم قدیمی، پدر عروس میزبان مراسم مخصوص فامیل هایفامیل‌های عروس و مسئول تدارک نوشیدنی (شی جیو) در مهمانی فامیل هایفامیل‌های هر دو طرف است. در تایوان، خودِ مراسم عروسی طبق سلیقه زوج هازوج‌ها برگزار می شودمی‌شود اما ضیافت هایضیافت‌های پس از آن برای "تشکر" از کسانی است که عروس و داماد را تربیت کرده اندکرده‌اند (مثلا پدربزرگ و مادربزرگ و عموها و دایی ها) یا کسانی که در آینده نیز به آنهاآن‌ها کمک می کنندمی‌کنند. به همین جهت برای احترام به بزرگترها، ضیافت عروسی به طوربه‌طور رسمی و سنتی برگزار می شودمی‌شود.

در فرهنگ هند، ساریِ عروسیِ قرمز لباس سنتی عروس هاست. جنس ساریِ سنتی از [[ابریشم]] بوده اما به مرور زمان در رنگ و جنس آن تنوع ایجاد شده استشده‌است. امروزه ساری هاساری‌ها از جنس کرپ، جورجت، شارمیوز و ساتن و با رنگ هاییرنگ‌هایی چون طلایی، صورتی، نارنجی، خرمایی، قهوه ای و زرد عرضه می شوندمی‌شوند. عروس هایعروس‌های هندی در کشورهای غربی هنگام عروسی ساری می پوشند و از آن پس لباس هایلباس‌های سنتی هندی (مثل لهنگا، چولی و ...) را به تن می کنندمی‌کنند.

لباس عروس ژاپنی یک [[کیمونو|کیمونوی]] سنتی ساده سفیدرنگ است که در مراسم رسمی پوشیده می شودمی‌شود و نماد خلوص و باکرگی است. عروس در مراسم هایمراسم‌های بعدی به نشانه خوش یمنی، کیمونوی قرمز می پوشد.

جاوه ای هایای‌های اندونزی لباس عروسی به اسم کِبایا دارند که نوعی بلوز سنتی است و طرحی روی آن کشیده شده استشده‌است.

در [[فیلیپین]] انواع خاصی از "باروت سایا" (لباس سنتی فیلیپینی) به رنگ سفید برای عروس و "بارونگ تاگالوگ" برای داماد در نظر گرفته شده استشده‌است. قبیله هایقبیله‌های مختلف و مسلمانان اَشکال دیگری از لباس هایلباس‌های سنتی را در مراسمات خود به تن می کنندمی‌کنند.

حدود 75 درصد لباس هایلباس‌های عروس موجود در بازار، [[دکلته|دکُلته]] یا بدون آستین هستند؛ چون آماده کردن آنهاآن‌ها برای طراحان آسان تر است و راحت تر با هر اندامی متناسب می شودمی‌شود. اما در چند سال اخیر لباس هایلباس‌های بنددار و آستین دار محبوبیت بیشتری پیدا کرده اندکرده‌اند. در مد امروزی استفاده از دسته گل و تاج عروس نیز مرسوم شده استشده‌است.