حزب کارگزاران سازندگی ایران: تفاوت میان نسخهها
محتوای حذفشده محتوای افزودهشده
Maracanazo53 (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۷۴:
در نهایت با فرمان [[مقام رهبری در ایران|رهبر جمهوری اسلامی]]، مبنی بر حضور نداشتن وزیران در این گروه، غائله فروکش کرد و با حذف ۱۰ وزیر، به یک جمع ۶ نفره کاهش یافت که شامل ۵ معاون رئیسجمهور و شهردار تهران میشدند، که با صدور بیانیهای با عنوان «کارگزاران سازندگی» حضور خود را در عرصه انتخابات اعلام کردند. این گروه با فشار [[شورای نگهبان]] فعالیت انتخاباتی خود را با عنوان «جمعی از کارگزاران سازندگی» سامان داد.<ref>حمید کاویانی، ''پیشگامان اصلاحات''، روزنامه سلام، تهران: پائیز ۱۳۷۹، صص ۱۱۶–۱۱۷، {{شابک|964-92512-8-6}}</ref>
بدین ترتیب، حزب کارگزاران سازندگی ایران تأسیس شد. هر چند که [[محمدعلی نجفی]]، علاوه بر این ۶ نفر، در جلسات هیئت مؤسس شرکت میکرد. کارگزاران به دست محفلی از مدیران تأسیس شد که اغلب از ۳ استان کشور برخاسته بودند؛ [[کرمان]]، [[اصفهان]] و [[یزد]]. در روز تأسیس این حزب، مرعشی علاوه بر مدیران داخل دولت و اقوام نزدیک، از شماری از افراد چپ آن روز نظیر [[اسحاق جهانگیری]]، [[غلامرضا آقازاده]]، [[مهدی کروبی]]، [[سید محمد خاتمی]] و چند تن دیگر نیز دعوت به عمل آورد. اما از میان این جمع چهرههای سرشناس چپ نظیر [[مهدی کروبی]] و [[محمد خاتمی]] به دلیل فعال بودن در [[مجمع روحانیون مبارز]] در آن جلسه و جلسات بعدی حزب حاضر نشدند. بعد از اکبر هاشمی رفسنجانی که به عنوان پدر معنوی حزب خوانده میشد و اصلیتی [[استان کرمان|کرمانی]] دارد، [[حسین مرعشی]]، [[فائزه هاشمی]] (دختر رئیسجمهور)، [[محمد هاشمی]] (برادر رئیسجمهور)، [[علی هاشمی]] (برادرزاده رئیسجمهور)، [[محسن هاشمی رفسنجانی]] (پسر ارشد رئیسجمهور) و [[اسحاق جهانگیری]] نیز خاستگاهی کرمانی دارند. [[رضا امراللهی]] و [[فاطمه رمضانزاده]] نیز از منطقه مجاور کرمان یعنی [[استان یزد|یزد]] وارد حزب شدند. بعد از طیف مدیران کرمانی و یزدی، دومین حلقه پر نفوذ حزب را اصفهانیها تشکیل میدهند که در این جمع دو نفر سرشناس ترند و هنوز هم به عنوان «مردان سایه رفسنجانی» گرداننده حزب هستند، این زوج [[غلامحسین کرباسچی]] و [[محمد عطریانفر]] هستند. گرچه هاشمی رفسنجانی خود در سال
== انتخابات ریاست جمهوری ایران (۱۳۸۸) ==
|