لو کوربوزیه: تفاوت میان نسخه‌ها

لوکوربوزیهلو کوربوزیه در لا-شو-د-فون {{به فرانسوی|La Chaux de Fonds}}، شهر کوچکی در شمال غربی [[سوئیس]]، در نزدیکی مرز [[فرانسه]] متولد شد. وِی علاقهٔ زیادی به [[هنرهای بصری]] داشت و نزد شخصی به نام چارلز لپلاتنیه، که معلم یک مدرسهٔ هنرهای زیبای محلی بود و خود در بوداپست و پاریس درس خوانده بود، به آموختن مبانی هنر پرداخت.

اولین خانه‌هایی که او طراحی کرد در لشودفوند و متعلق به خود وی بودند، مانند ویلا فالت (Villa Fallet) ویلا شوآب (Villa Schwob) و ویلا ژان نرت (این خانهٔ آخر را برای پدر و مادرش ساخته بود). این خانه‌ها یادآور سبک معماری رایج، منطبق بر طبیعت کوه‌های بومی در آن منطقه، یعنی رشته کوه‌های آلپ بودند. لوکوربوزیهلو کوربوزیه دائماً برای فرار از محدودیت‌های حاکم در شهرش، به دورتا دور اروپا سفر می‌کرد. در حدود سال ۱۹۰۷ به پاریس رفت. در آنجا در دفتر یک فرانسوی پیشگام تولید بتن تقویت شده، به نام [[آگوست پره|آگوست پِره]] کار پیدا کرد.

لوکوربوزیهلو کوربوزیه در حدود سال ۱۹۰۷ به پاریس رفت و در آنجا در دفتر دو تن از معروف‌ترین معماران آن دوره یعنی [[آگوست پره]] و [[پیتر بهرنز]] به مدت چند سال کار کرد. وی در اواخر سال ۱۹۱۱ به [[بالکان]]، [[آسیای صغیر]]، [[یونان]] و [[رم]] سفر کرد و نقاشی‌های بسیاری از این سفر با خود به همراه آورد.

دفترچه‌ای از [[پیش‌طرح]]‌های او در این مسافرت، حاوی طرح‌هایی از معبد پارتنون، به خوبی اثبات‌کنندهٔ تأثیرات ارائه شده در کار بعدی او به نام «به سوی یک معماری» (وِر اون آرشیتِکتور Vers Une Architecture) در سال ۱۹۲۳ بود. او در سال ۱۹۱۶ و در سن ۲۹ سالگی برای همیشه به پاریس نقل مکان کرد و در سال ۱۹۲۰، لقب لوکوربوزیهلو کوربوزیه را که اسم پدربزرگ مادری اش بود به عنوان اسم مستعار خود انتخاب کرد.

لوکوربوزیهلو کوربوزیه در طی فعالیت حرفه‌ای خود، استفاده از یکی از شاخص‌ترین مصالح ساختمانی مدرن یعنی بتن را به نهایت زیبایی رساند و کارهای وی مورد تقلید جهانی قرار گرفت.

در زمینه معماری لوکوربوزیهلو کوربوزیه خانه را به عنوان ماشینی برای زندگی عنوان کرد، همانگونه که اتومبیل ماشینی برای حرکت است. وی پنج نکته را در ساختمان‌های مدرن معرفی کرد که عبارتند از:

== معماری لوکوربوزیهلو کوربوزیه ==

لوکوربوزیهلو کوربوزیه در طرح‌های خود بسیار تحت تأثیر فضای کلی شهری و سیستم شهرنشینی منطقه به منطقه بود که به کارش جذابیت بالایی می‌بخشید. او همچنین عضو انجمن بین‌المللی معماران مدرن شد. او یکی از اولین کسانی بود که در زمان خود تأثیر ماشین را، انباشتگی انسان‌ها بیان کرد! او این مطلب را چنین توضیح می‌داد که در آینده، شهرها حاوی آپارتمان‌ها و ساختمان‌های بزرگی خواهند شد که هر کدام به‌طور مجزا، گویی در کنار بقیه پارک شده‌اند. تئوری‌ها و طرح‌های لوکوربوزیهلو کوربوزیه خصوصاً توسط صنف ساختمان سازان کاملاً مورد قبول قرار می‌گرفت، چنان‌که لوکوربوزیهلو کوربوزیه می‌گفت: به‌طور قانونی تمام ساختمان‌ها باید سفید باشند؛ و دیگر معماران از این گفته پیروی می‌کردند و از هر گونه تزئینی به شدت انتقاد می‌کردند. لوکوربوزیهلو کوربوزیه از ترکیب‌های بزرگ منظم در شهرها همواره با عبارت‌های خسته‌کننده و ناهماهنگ با افراد پیاده در شهر، یاد می‌کرد. پلان شهری برزیل نیز بر همین ایده‌های او بنا شده بود. آخرین آثار لوکوربوزیهلو کوربوزیه بیان‌کنندهٔ یک برداشت پیچیده از فشارهای مدرنیته در زمان خود بودند ولی در عین حال طراحی‌های معماری شهری او دارای حالت استهزا و انتقادی هستند.

لوکوربوزیهلو کوربوزیه از یک شبکه مدولار با تناسبات طلایی برای طراحی [[پلان]] و [[نما]] استفاده می‌کرد و تناسبات و اندازه‌های بدن انسان را طبق مدل خودش در طراحی بکار می‌برد.

لوکوربوزیهلو کوربوزیه شهرهای آینده را شهرهایی تجسم نمود که از [[آسمانخراش]]های عظیم و مرتفع تشکیل شده‌است. در هر یک از این آسمانخراشهای چند عملکردی، حدود صد هزار نفر کار و زندگی خواهند کرد. در این ساختمانها، آپارتمان‌های مسکونی، ادارات، فروشگاه‌ها، مدارس، مراکز تجمع و کلیه احتیاجات یک محله بسیار بزرگ فراهم است. ساکنان این مجتمع‌ها، از دود و سر و صدای ترافیک اتومبیل‌ها به دور هستند و به جای آن از آفتاب و دید و منظر زیبا استفاده می‌کنند.

* ۱۹۵۲ - ساختمان[[مقر سازمان ملل،ملل متحد]] (عضو گروه معماران)، ایالات متحده

لوکوربوزیهلو کوربوزیه شخصاً این خانه را خویشاوندی نزدیک از ویلا ساوا که ۲۵ سال قبل طراحی کرده بود می‌دانست. شباهت‌هایی میان این دو طرح وجود دارد. مانند رمپِ پیاده در چهار تراز، پلان مربعی و این حقیقت که قاب ترکیب‌بندی کلی دارای فضاهای باز بیشتری نسبت به فضاهای محصور می‌باشد. ویلا شودان فرمی متهورانه و پرخاشگر دارد: دیوارهای بتنی وسیع حفره‌دارِ رو به شمال همراه با پنجره‌های عظیم رو به جنوب که هم آفتاب‌گیر و هم بادگیر می‌باشند، و یک سایبان سقفی در فرم یک صفحهٔ بتنی کنسول‌شدهٔ مسطح عظیم که دارای گشودگی‌های گردی در داخل خود می‌باشد.

خانه دومینو در کشور فرانسه در تاریخ ۱۹۱۷ – ۱۹۱۵ میلادی ساخته شد که برای اولین بار از اسکلت و کنسول استفاده شد؛ و دیوارها دیگر نقشی در ایستایی و سازهٔ ساختمان نداشته‌اند. فرم کلی پروژه مستطیل شکل است و کاربرد ستون‌های بستی برای نگهداری سقف و کف بدون اتکا به دیوارهای باربر به صورت کامل نشان می‌دهد. در این اثر لوکوربوزیه،لو کوربوزیه، معماری به اساسی‌ترین عوامل سازندهٔ یعنی ستون، کف و پله تجزیه شده استطرحاست طرح این خانه‌های پیش‌ساخته را در نظر مهندسین مورد توجه قرار داد.<ref>سایت اتود</ref>