قابوس بن وشمگیر: تفاوت میان نسخه‌ها

[نسخهٔ بررسی‌شده][نسخهٔ بررسی‌شده]
محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
←‏تبار: ولادت و کودکی
خط ۵۵:
 
== به قدرت رسیدن ==
هنگامی که [[وشمگیر]]، در محرم ۳۵۷ هجری، برای آخرین نبرد خود در برابر [[آل بویه]] آماده می‌شد، در شکار توسط [[گراز]]ی کشته شد. هنگامی که وشمگیر درگذشت، لشکریان [[سامانیان]] برای کمک به او، به [[جرجان|گرگان]] آمده بودند و [[محمدبن‌ابراهیم‌سیمجور|محمد بن ابراهیم سیمجور]] آن‌ها را فرماندهی می‌کرد.{{مدرک}}
 
وشمگیر دو پسر داشت؛ بزرگ‌ترشان که [[بیستون زیاری|بیستون]] نام داشت، در طبرستان بود و کوچک‌تر، به نام قابوس، در لشکرگاه پدر را همراهی می‌کرد. پس از مرگ وشمگیر، ابراهیم سیمجور و بزرگان طبرستان با قابوس، یعنی برادر کوچک‌تر، [[بیعت]] کردند. بیستون سریعاً به گرگان آمده و به ملاقات سیمجور رفت<ref>{{پک|مهرآبادی||ک=سرگذشت علویان طبرستان و آل زیار|ص=۱۱۵}}</ref> و امیری زیاریان را بر عهده گرفت و چون لشکریان سامانی خواستار آذوقه شدند، گفت برای تهیه آذوقه بایستی به طبرستان بازگردد و بدین گونه آن‌ها را رها کرده<ref>{{پک|مفرد|۱۳۸۶|ک=ظهور و سقوط آل زیار|ص=۱۰۶–۱۰۷}}</ref> و پیکی نزد [[رکن‌الدوله دیلمی|رکن‌الدوله بویی]] فرستاد و به شهر [[ری]] رفت.<ref>{{پک|مهرآبادی||ک=سرگذشت علویان طبرستان و آل زیار|ص=۱۱۵}}</ref> لشکریان سامانی که آذوقه کافی نداشتند، مجبور شدند پراکنده شده و بازگردند. بیستون هم با [[بوییان]] متحد شده و با دختر [[عضدالدوله دیلمی|عضدالدوله بن رکن‌الدین]] ازدواج کرد و همچنین از خلیفه [[عباسیان]] لقب «ظهیرالدوله» دریافت. بیستون پس از ده سال حکومت بی دردسر در ۳۶۶ یا ۳۶۷ هجری درگذشت.<ref>{{پک|مفرد|۱۳۸۶|ک=ظهور و سقوط آل زیار|ص=۱۰۶–۱۰۷}}</ref>