مفهوممعنای نیرو از زمان‌های دور، در [[استاتیک]] و [[دینامیک]] مورد استفاده قرار گرفته‌است. مطالعات باستانی روی استاتیک، در قرن سوم قبل از میلاد، در کارهای [[ارشمیدس]] به حد نهایی خود رسید که هم اکنون نیز قسمت‌هایی از فیزیک مدرن را تشکیل می‌دهند. در مقابل، دینامیک [[ارسطو]]، سوء تعبیرهایی شهودی از نقش نیرو ایجاد کرد که نهایتاً در قرن هفدهم و به خصوص در کارهای [[ایزاک نیوتن]]، تصحیح شدند. با پیشرفت [[مکانیک کوانتومی]]، هم اکنون می‌دانیم که ذرات از طریق برهم کنشهای بنیادین، بر یکدیگر اثر می‌گذارند و لذا [[مدل استاندارد فیزیک ذرات]]، ادعا می‌کند که هر چیزی که اساساً به عنوان ''نیرو'' مشاهده می‌شود، در حقیقت توسط [[بوزون]]های معیار تأثیر می‌گذارد. تنها چهار برهم کنش اساسی شناخته شده که به ترتیب قدرت عبارتند از: قوی، الکترومغناطیسی، ضعیف (که در سال [[۱۹۷۰ (میلادی)|۱۹۷۰]]، الکتروضعیف (electroweak)به یک برهم کنش واحد انجام شدند) و گرانشی. نیوتون یکی از بزرگ‌ترین پژوهش گران در مورد نیرو است.
