شهید ثانی: تفاوت میان نسخه‌ها

محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
FreshmanBot (بحث | مشارکت‌ها)
جز ←‏خاندان: replaced: های ← ‌های (3)، ه اند. ← ه‌اند.، بوده است ← بوده‌است، کرده است ← کرده‌است با ویرایشگر خودکار فارسی
ShoushaSama (بحث | مشارکت‌ها)
جزبدون خلاصۀ ویرایش
خط ۴:
 
== خاندان ==
'''زین‌الدین''' بن نورالدین علی بن احمد بن محمد بن علی بن جمال الدین بن تقی الدین بن صالح بن شرف النحاریری الجباعی الشامی؛<ref>[http://www.andisheqom.com/Files/olamabio.php?level=4&scid=30975 حسن بن زین الدین] وبگاه اندیشه قم</ref> پدر وی «نورالدین علی» از عالمان جبل عامل بود. و جد ششم او (صالح) شاگرد [[علامه حلی]] بوده اسـت ظاهراً اصلاً اهل طوس بوده‌است،بوده است، از این روشهید ثانی، گاهی الطوسی الشامی امضا می کرده‌استکرده است.
 
بسیاری از نیاکان و خاندان شهید ثانی در زمره دانشمندان و عالمان بوده، به همین سبب است که خاندان شهید ثانی به «سلسلة الذهب» یعنی زنجیره‌های طلایی معروف گردیده اند:
* [[صاحب معالم]]، شیخ حسن فرزند شهید از دانشمندان بزرگ و مؤلف کتاب معروف «معالم الاصول» در اصول فقه است که در این زمان نیز از کتب درسی حوزه‌های علمیه به شمار می‌رود.
* [[صاحب مدارک]] فقیه معروف «[[سید محمد موسوی عاملی]]» نوه دختری شهید ثانی است. کتاب «مدارک» وی از کتب معتبر فقهی است. فرزند و نوه شهید ثانی به موجب اهمیت این دو کتاب، در حوزه‌هایحوزه های علمیه با عنوان «صاحب معالم» و «صاحب مدارک» نام برده می‌شوند.
* ابوجعفر محمد، پدر شیخ علی و شیخ زین الدین نوه‌های شهید از فرزندان صاحب معالم هر دو از علمای معروف این سلسله‌اند.
 
خط ۱۴:
زین‌الدین شهید ثانی در روز [[۱۳ شوال]] سال [[۹۱۱ (قمری)|۹۱۱ هجری قمری]]، برابر [[۲۷ اسفند]] [[۸۸۴]]، در دهکدهٔ جبع (یا جباع) [[جبل عامل]]، در یک خاندان علمی به دنیا آمد و در [[۹۶۶ (قمری)|۹۶۶ قمری]]، برابر [[۹۳۸]] خورشیدی، در سفر مکه به امر سلطان عثمانی بازداشت شد و بعد از 40 روز کشته شده‌است. در سال ۱۳۵۴ شمسی آیةالله دکتر محمد صادقی تهرانی بارگاه ایشان را با کمک مردم همان دهکده با مشقت و مشکلات زیاد اقدام به ساخت کرد.
 
وی به [[مصر]]، [[دمشق]]، [[حجاز]]، [[اورشلیمفلسطین]]، [[عراق]] و [[استانبول]] مسافرت کرده‌است. {{مدرک}} تنها اساتید سنّیِ او را دوازده تن نوشته‌اند. او به مذاهب پنج گانه جعفری، حنفی، شافعی، مالکی و حنبلی مسلط بود و اولین بار فقه تطبیقی را تدریس کرد.
 
شیخ علی بن عبدالعالی میسی (م ۹۳۸ ه ق) و سید جعفر کرکی، نویسنده کتاب المحجه البیضا در فقه و شیخ محمد بن مکی استاد حکمت و هیئت و ... از اساتید او بودند.