'''رافضی'''، اصطلاحی‌ستاصطلاحی است که برخی از [[مسلمان|مسلمانان]]، در اشاره به [[شیعه|شیعیان]]، از آن استفاده می‌کنند.
این واژهواژه، از ریشه '''«رفض»'''، به معنای رد کردن آمدهآمده، و نخست بار [[زیدیه|زیدیان]]، همه شیعیانشیعیانِ غیر از خود را رافضی گفتند،گفتند؛ زیرا امامت [[زید بن علی]] را رفض می‌کردند. (شاید) از اینجا این نام برای شیعه به وجود آمد. شیعه آن را نمی‌پسندد، چرا که به‌تدریج از معنای اصلی‌اش منحرف و کنایه‌ای از ترک مذهب گشته‌است.<ref>[[عبدالرحمن بن خلدون]]. [[مقدمه ابن خلدون]]، [[محمدپروین گنابادی]]، تهران: علمی و فرهنگی، ۱۳۸۶، {{شابک|964-445-253-4}}</ref>یعنی فرد مورد نظر از دین دور شده است و کلمه‌ای مترادف کلمه [[خوارج]] است که به گروهی از مسلمانان می‌دهند. اما برخی از شیعیان، به استناد گروهی از روایات، رافضی بودن با معنای رد کردن [[خلفای ثلاثه]] را مدح خود می‌دانند.
