کانگچنجونگا: تفاوت میان نسخه‌ها

|نخستین صعود =[[جو براون]]، [[جورج باند]] (۲۵ مهٔ ۱۹۵۵)

| فهرست‌بندی = [[هشت هزار متری‌ها]]}}

از سال ۱۸۳۸ تا ۱۸۴۹ باورها بر این بود که کانگچنجونگا رفیعترین کوه جهان است، اما مساحی‌های اورست بر این فرضیه خط بطلان کشید. توده کانگچنجونگا بسیار پر عظمت می‌باشد و از چندین قله یخی بر روی خط الراس آن شکل گرفته. در واقع این توده از دو رشته غربی- شزقی و شمالی- جنوبی شکل گرفته و همانند یک X عظیم می‌باشد که توسط قلل ۶۰۰۰ و۷۰۰۰ متری احاطه شده. همانند سینولچو ۶۸۸۸ متر siniolchu در بخش شرقی سیکیم، که یکی از زیباترین قلل دنیا می‌باشد، قله با شکوه ژانو (شیر خفته) ۷۷۱۰ متر Jannu در بخش غربی با جبهه شمالی با شکوهش، قلل قابل مشاهده از [[دارجلینگ]] در بخش جنوبی کوه: کابروی شمالی ۷۳۳۸ متر KabruNorth، کابروی جنوبی ۷۳۱۶ متر Kabru South و قله راتانگ ۶۶۷۸ متر Rathong، قلل بخش شمالی همانند تواینز Twins (دوقلو) و تنت پیک Tent Peak (قله چادر) و در نهایت در مرز تبت گردنه جونسونگ ۶۱۲۰ متر Jongsong La.

منطقه کانگچنجونگا به دلیل دوردست بودن چندان مورد توجه گردشگران قرار ندارد، از اینرو توانسته زیبائیهای خود را حفظ نماید. از جلوه‌های منطقه کانگچنجونگا می‌توان به [[یخچال زمو]]Zemu و پارک ملی کانگچنجونگا به مساحت ۲۰۳۵ کیلومتر مربع اشاره کرد که در بخش [[نپال]] قرار دارند.