وهابیت: تفاوت میان نسخه‌ها

عبدالوهاب بعد از اینکه به دلیل مواضع خود از مدینه بیرون شد به شمال شرقی [[نجد]] رفته و خاندان سعودی را پیرو باورهای خود کرد و این باعث شد تا وهابیت از نظر سیاسی متحد دودمان سعودی شود. شیخ سعودی متقاعد شد که وظیفه مذهبی آن‌ها به راه انداختن جنگ مقدسی علیه تمام انواع دیگر اسلام است. بر همین اساس، در سال [[۱۷۴۴ میلادی]] دولت وهابی ائتلافی بین حاکم نجد یعنی [[محمد بن سعود]] و [[محمد بن عبدالوهاب]] به عنوان اصلاحگر مذهبی پیوند خورد و منجر به تشکیل ایدئولوژی حکومتی شد.<ref>فواد ابراهیم، شیعیان در جهان مدرن عرب، ترجمه: رضا سیمبر، تهران: نشر پژوهشکده مطالعات فرهنگی و اجتماعی وزارت علوم، ۳۵.</ref> سپس نیروهای نجد که تحت تاثیرتأثیر آموزش‌های ایدئولوژی جدید قرار گرفتند، به طوربه‌طور مداوم و متسمر به سواحل سرقی شبه‌جزیره عربستان که محل تجمع شیعیان شبه‌جزیره بود حمله کردند. در سال [[۱۷۹۱ میلادی]] به ادعای پاک کردن منطقه از اصنام و اوثان (بت‌های سنگی) به منطقه [[احساء|الاحساء]] یورش بردند. در جریان این حمله ائتلاف وهابی‌ها و سعودی‌ها، تمامی مساجد و حسینیه‌های شیعیان، همه مقبره‌های آنان و هرچه در محل عبادتشان بود را تخریب کردند.<ref>فواد ابراهیم، شیعیان در جهان مدرن عرب، ترجمه: رضا سیمبر، تهران: نشر پژوهشکده مطالعات فرهنگی و اجتماعی وزارت علوم، ۳۶.</ref>

در قرن بیستم سومین مرحله احیای وهابیت با موفقیت‌های [[ملک عبدالعزیز]] فرا رسید که در سال [[۱۹۰۲ میلادی]] ریاض را تصرف کرده و شروع به با بازپس‌گیری تقریباً تمام مناطق از دست رفته کرد که تا سال ۱۹۳۲ این بازپس‌گیری ادامه داشت. او در اولین اقدام به سوی [[احساء]] و [[قطیف]] حرکت کرد و در نامه‌ای به بزرگان شیعه در آن منطقه، آنهاآن‌ها را به کشتار افراد، نابودی اموال و از بین بردن کرامت آنان تهدید کرد. شیعیان قطیف نیز اعلام کردند که آماده‌اند به صورت صلح‌آمیز از شاه‌سعودی اطاعت کنند.<ref>مدیحه احمد درویش، تاریخ الدوله السعودی حتی الربع الاول من القرن العشرین (ویرایش دوم)، جده ۱۹۸۳، ۸۴.</ref> از سوی دیگر امیر دولت عثمانی در منطقه احساء نیز تسلیم شد و مردم منطقه قطیف از لشکر سعودی‌ها که به سرکردگی عبدالرحمن بن سوایلیم وارد شهر شده بود استقبال کردند تا مورد خشم او قرار نگیرند؛ با این حال باز هم مورد سرکوب قرار گرفتند.<ref>ابراهیم الراوی، من الصوره العربیه الکبری الی العراق الحدیث، بیروت ۱۹۶۹، نشر:ذکریات، ۱۹-۲۲.</ref> امیر وهابی در قطیف بلافاصله ۴ شرط برای ساکنان آن منطقه مقرر کرد. اذعان به تعلق داشتن منطقه قطیف به اجداد ابن‌سعود، فرستادن ۱۰ مرد از هر روستای منطقه قطیف برای کمک به نیروهای سعودی، دیدار چهار نفر از بزرگان قطیف با پادشاه سعودی و اهدای پول به او و همچنین تحریم صادرات سبزی‌جات به منطقه [[بحرین]] (که آن زمان تحت‌الحمایه [[بریتانیا]] بود) خواسته‌های امیر وهابی قطیف بود.<ref>A. J. Barker, The Neglected War: Mesopotamia, 1914-1918, London,1967,67-77</ref>

بر این اساس، [[ملک عبدالعزیز]] سومین حکومت وهابی-سعودی را پایه‌گزاری کرد که به اسم پادشاهی [[عربستان سعودی]] بنیان‌گذاری شد و از آن زمان تسلط سیاسی و مذهبی وهابیت بر [[شبه‌جزیره عربستان]] تضمین شده استشده‌است.<ref>[http://www.britannica.com/EBchecked/topic/634039/Wahhabi Encyclopædia Britannica Online, s. v. "Wahhabi", accessed June 29, 2014]</ref>