ذوب آلومینیوم: تفاوت میان نسخهها
محتوای حذفشده محتوای افزودهشده
FreshmanBot (بحث | مشارکتها) جز اصلاح فاصله مجازی + اصلاح نویسه با ویرایشگر خودکار فارسی |
|||
خط ۳:
'''استخراج آلومینیوم '''به فرایند تولید [[آلومینیوم]] از اکسید آن، [[آلومینا]] اطلاق میشود که بهطور کلی توسط فرایند هال-هرولت (به انگلیسی: Hall-Héroult process) انجام میشود. آلومینا از سنگ معدن [[فرایند بایر|بوکس]]<nowiki/>یت (به انگلیسی: bauxite) از طریق فرایند بایر (به انگلیسی: Bayer process) در پالایشگاه آلومینا استخراج میشود.
این فرایند یک فرایند الکترولیز است و بسیار پر مصرف میباشد و برای استخراج آلمینیوم، مقدار قابل توجهی برق مصرف میشود بنابراین این واحدهای صنعتی تمایل دارند که بسیار نزدیک به نیروگاههای بزرگ، اغلب آبی-الکتریکی و در نزدیکی بنادر واقع شوند، زیرا تقریباً همه
== طرح کلی یک واحد استخراج آلمینیوم ==
فرایند الکترولیز هال_هرولت، یک روش عمومی برای تولید آلومینیوم اولیه است. یک سلول الکترولیز از پوسته ای فولادی با مجموعه ای از پوششهای عایق بندی شده از جنس مواد نسوز ساخته شدهاست. این سلول شامل یک پوسته اجری در پشت پوسته فولادی به عنوان یک نگه دارنده و پشتیبان نیز میباشد. در داخل سلول، بلوکهای کاتدی در کنار هم و بر روی پوسته فولادی قرار دارند و روی این پوشش در تماس با فلز مذاب است و با عنوان کاتد عمل میکند. الکترولیت داخل سلولها در دمای بسیار بالا قرار دارد. آند پیش پخت شده نیز از جنس کربن ساخته میشود و به شکل بلوکهای بزرگ متخلخل در الکترولیت قرار دارد. یک الکترود یا تعدادی از بلوکهای کربنی پیش پخت شده به عنوان آند استفاده میشوند.
یک واحد ذوب آلمینیوم شامل تعداد زیادی سلولهای ذوب (گلدان) است که در آنها عملیات الکترولیز اتفاق میافتد. یک واحد متداول و معمولی حاوی ۳۰۰ تا ۷۲۰ گلدان میباشد که هر کدام حدود یک تن آلومینیم در روز تولید میکنند، هرچند که بزرگترین تولیدکنندگان مطرح در این صنعت، بیش از پنج برابر این ظرفیت تولید دارند. این فرایند ذوب به عنوان یک فرایند دسته ای (به انگلیسی: Batch) اجرا میشود و فلز آلومینیوم جمع شده در پایین گلدانها به صورت دوره ای خالی میشود. در کشورهای زیادی به ویژه استرالیا، این واحدهای ذوب اکثراً برای کنترل تقاضای شبکه برق مورد استفاده قرار میگیرند و
== اصول و قواعد ==
خط ۳۱:
'''آند: '''آندهای کربنی وضعیت خاصی در ذوب آلومینیوم دارند و بسته به نوع آند، ذوب آلومینیوم به دو تکنولوژی متفاوت تقسیم میشود. یعنی آندهای " Soderberg " و آندهای " prebaked ". آندها از کک نفتی مخلوط شده با قطران زغال سنگ ساخته شده سپس فرم دهی میشوند در دمای بالا پخت میشوند. کیفیت آند بر جنبههای تکنولوژیکی، اقتصادی و زیستمحیطی تولید آلومینیوم تأثیر میگذارد. راندمان انرژی فرایند مستقیماً با ماهیت مواد آند و همچنین تخلخل آندها پخته شده ارتباط دارد. در حدود ۱۰٪ از قدرت سلول برای غلبه بر مقاومت الکتریکی آندها پیش پخت شده(۵۰–۶۰ μΩm).[5] مورد استفاده قرار میگیرد. مصرف کربن بیش از مقدار تئوری، به دلیل راندمان جریان پایین و مصرف غیر الکترولیتی میباشد. کیفیت غیرهمگن آندها با توجه به تنوع مواد اولیه و پارامترهای تولید بر روی کارایی و پایداری سلولها مؤثر میباشد.
آندهای Prebaked به انواع گرافیتی و کک تقسیم میشوند. برای تولید آندهای گرافیتی، آنتراسیت و کک نفتی کلسینه شده و طبقهبندی میشوند. سپس
الکترودهای Soderberg (پخت در محل)، که برای اولین بار در سال ۱۹۲۳ در نروژ مورد استفاده قرار گرفت، شامل یک پوسته فولادی و یک توده کربن دار است که توسط گرمای متصاعد شد از سلول الکترولیزی پخته میشود. مواد کربن دار مورد استفاده در الکترودهای سادربرگ موادی از قبیل کک و آنتراسیت خرد شده هستند، که حرارت دیده و طبقهبندی میشوند. این مصالح با قیر یا روغن به عنوان اتصال دهنده ترکیب و سپس بریکت شده و در محفظهها بارگیری میشوند. دمای محفظهها در کنار سلولها افزایش یافته و آندها در محل پخت میشوند. در این روش مقادیر زیادی از ترکیبات هیدروکربن دار آزاد میشود که از جمله معایب این روش نسبت به روش Prebaked میباشد. امروزه در سلولهای مدرن معمولاً از الکترودهای پیش پخته استفاده میشود زیرا کنترل عملیات در
== جستارهای وابسته ==
|