محمد صادقی تهرانی: تفاوت میان نسخه‌ها

'''محمّد صادقی اصفهانی'''، معروف به '''صادقی تهرانی'''، (تولّد: ۱ فروردین ۱۳۰۵ [[تهران]]-درگذشت: ۱ فروردین ۱۳۹۰ شمسی؛ [[قم]])، فرزند خطیب مبارز مشروطه‌خوه، یعنی [[رضا لسان المحقّقینالمحققین]] و نیز، از [[مراجع تقلید شیعه]] و [[مفسّرانمفسران]] قرآن است. وی، صاحب تفسیر «[[تفسیر الفرقان|الفرقان فی تفسیر القرآن بالقرآن و السّنه]]» و [[مترجم قرآن]] است. وی از [[ابوالقاسم خویی]] حکم [[اجتهاد]] دارد.<ref>سایت [http://www.forghan.ir جامعة علوم القرآن]</ref> وی از جمله حافظین موضوعی قرآن بوده و با توجّه به تألیفات متعدّد تفسیری، از جمله، تفسیر ترتیبی قرآن با عنوان «[[تفسیر الفرقان|الفرقان فی تفسیر القرآن بالقرآن و السنه]]» در سی جلد، به زبان عربی، و همین طور، تفسیر موضوعی سی جلدی قرآن، به زبان عربی ([[مفسّران|تفسیر الفرقان موضوعی]])،عربی، همچنین تفسیر مختصر قرآن به زبان عربی، با عنوان [[مفسران|تفسیر البلاغ]]، در یک جلد، و تفسیر قرآن پنج جلدی فارسی، به نام [[مفسران|ترجمان فرقان]] و ترجمه تفسیری قرآن به زبان فارسی، با عنوان [[مترجمان قرآن|ترجمان وحی]]، از جمله نوادر اندیشمندان و متخصّصان برجسته در این رشته، به شمار می‌رود. وی از اندک مراجع تقلید شیعه بود که علاوه بر طی مدارج رسمی حوزوی، تحصیلات عالی کلاسیک دانشگاهی داشته و دارای مدرک دکتری الهیات و معارف اسلامی و نیز، چهار مدرک لیسانس فقه، حقوق، علوم تربیتی، فلسفه و کلام، از دانشکدۀ معقول و منقول (الهیات و معارف اسلامی) [[دانشگاه تهران]]، در سال ۱۳۳۸ خورشیدی است.<ref>[http://forghan.org/talifat#100000018/ ترجمان وحی] - مقدمه - انتشارات شکرانه - چاپ اول ۱۳۸۵</ref>

وی از [[مراجع تقلید شیعه]] و [[مفسّران]]مفسران معاصر است که تفسیر «[[تفسیر الفرقان|الفرقان فی تفسیر القرآن بالقرآن و السّنه]]» از اوست.

او در برابر [[فقه گویا|فقه پویا]] و [[فقه گویا|فقه سنّتی]]-که عامّۀ عالمان معاصر شیعی، بر مبنای آن دو، فتوا می‌دهند-، برای صدور احکام بر مبنای [[فقه گویا]] فتوا می‌دهد. او ارائه دهندۀ [[فقه گویا]] است که در آن، تنها قرآن، محور استنباط است، بدین صورت که [[فقه گویا|سنّت قطعیه]] از عرضه احادیث بر [[قرآن]]، به دست می‌آید.

صادقی تهرانی، گر چه با نظام پهلوی، به شدّت، مخالف بود و در آن دوران، فعّالیت‌های سیاسی بسیاری داشت و از شاگردان و هم‌رزمان [[روح الله خمینی]] بوده و از سوی [[ساواک]] نیز، به طور غیابی، به اعدام، محکوم شده بود؛ امّا پس از به دست گیری قدرت مطلق به دست خمینی، و مورد ظلم قرار گرفتن از طرف بعضی از ملاّیان حکومتی وقت، از منتقدان نظریۀ [[ولایت مطلقۀمطلقه فقیه]] شد. وی، به [[ولایت شورایی فقیهان]] در عصر غیبت کبرا، معتقد بود آن‌هم شورایی که با رأی مردم، انتخاب نمی‌شود؛ زیرا اعتقاد داشت که در هر انتخاباتی، رأی دهندگان باید در آن موضوع، تخصّص داشته باشند؛ پس، رأی غیر تخصّصی را حرام می‌دانست و موافق برگزاری انتخابات به صورت معمول نبود.