کنسرواتوار برگرفته از واژهٔ ایتالیاییِ کنسرواتوریو (conservatorio)، اولین بار در دورهٔ [[رنسانس]] و پیش از آن برای [[یتیم‌خانه|یتیم‌خانه‌هایی]] در ایتالیا استفاده می‌شد که در آنهاآن‌ها به کودکان آموزش موسیقی داده می‌شد. به‌تدریج این اصطلاح برای آموزش حرفه‌ایِ موسیقی در مؤسسات و مدارس موسیقی به‌کار رفت. اولین کنسرواتوار سِکولارِ موسیقی به معنای امروزی در [[پاریس]] به سال [[۱۷۸۴ (میلادی)|۱۷۸۴]] تأسیس شد. در طول قرن ۱۹، مدل فرانسوی مدرسهٔ موسیقی در بسیاری از کشورهای [[اروپا|اروپایی]]، [[ایالات متحده آمریکا|ایالات متحدهٔ آمریکا]] و [[کانادا]] پیاده شد.<ref>{{یادکرد وب| نشانی = http://www.answers.com/topic/conservatory-music | عنوان = کنسرواتوار، اطلاعات | ناشر = Answers.com | زبان = انگلیسی}}</ref>
آموزش موسیقی در دو بُعد اجرایی (عملی) و علوم نظری (تئوریک) رواج دارد. کنسرواتوارها معمولاً مؤسساتی هستند که تمرکز در آنهاآن‌ها بررویبر روی شیوهٔ عملی و اجرایی موسیقی بوده‌است. این مؤسسات حتی گاهی به‌عنوان کلاس‌های آموزش عالی آزاد مربوط به یک دانشگاه یا مؤسسهٔ آموزش عالی فعالیت خود را انجام می‌دهند.<ref>{{یادکرد وب| نشانی = http://www.ccm.uc.edu/ |عنوان = کنسرواتوار سینسیناتی| زبان = انگلیسی|تاریخ بازدید = اسفند ۱۳۸۸}}</ref> اما در حال حاضر، کنسرواتوارها و دانشگاه‌ها از نظر آموزشی بسیار به یکدیگر نزدیک شده‌اند و دروس و رشته‌های مربوط به تئوری و تاریخ موسیقی در کنسرواتوارها تدریس می‌شود و همچنین بسیاری از دانشکده‌های موسیقی نیز رشته‌های عملیِ موسیقی، مانند نوازندگی را در سرفصل‌های دروس خود قرار داده‌اند.<ref>{{یادکرد وب| نشانی = http://artsci.wustl.edu/~music/graduate.htm | عنوان = Graduate study in department of music | ناشر = دپارتمان موسیقی [[دانشگاه واشینگتن]] | زبان = انگلیسی | تاریخ بازدید = اسفند ۱۳۸۸}}</ref>
