امامت: تفاوت میان نسخه‌ها

محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
FreshmanBot (بحث | مشارکت‌ها)
جز ←‏دوران امامت: اصلاح فاصله مجازی + اصلاح نویسه با ویرایشگر خودکار فارسی
جز حذف الگو و رده خرد از مقالاتی که دیگر خرد نیستند با ویرایشگر خودکار فارسی
خط ۲:
جامعه‌اسلامی در مسائل عقیدتی سه امر را اصل دانسته‌اند و بر آن اتّفاق نظر دارند این سه عبارت اند از [[توحید]]،‌ [[نبوت]] و [[معاد]]؛ در این [[شیعیان دوازده‌امامی]]) به اصل چهارمی ایمان دارند و بر آن پای می‌فشارند و آن اصل امامت است و البتّه مسأله [[عدل (کلام)|عدل]] را هم از اصول دانسته‌اند. اعتقاد به امامت به عنوان یک اصلِ خاصِ [[شیعیان دوازده‌امامی]] بیان می‌شود، ولی چون نیک بنگریم بر اساس مبانی قرآن کریم و عقل سلیم چیزی نیست که یک مسلمان با اخلاصِ در توحید از آن گریزی داشته باشد. دوره [[منادیان توحید]] عهده‌دار آن است که در حدّ توان و با توجه به محدودیّت زمان، براساس آیات قرآن نشان دهد که امامت شاخه‌ای از توحید و تجلّیِّ ولایت و هدایت الهی است و کسی را نسزد که عهده‌دار آن گردد مگر آنکه خداوند او را به ولایت و امامت برگزیده باشد و یا امام و حجّت خداوند در موردی به او ولایت داده باشد.<ref>[https://nmi.ir/courses/monadian1/ دوره امامت در سامانه آموزشی نورالمجتبی]</ref>
'''امامت''' یکی از اصول باور [[شیعیان]] است، که به جهت اهمیت آن [[شیعیان دوازده‌امامی]] یا اثنی عشری خود را «امامیّه» می‌خوانند.
امامت در لغت عرب به معنای پیشوا است و هیچ جامعه بشری نمی تواند بی پیشوا باشد.<ref>سید مرتضی عسکری، ولایت علی در قرآن کریم و سنت پیامبر، مرکز فرهنگی انتشاراتی منیر، چاپ هفتم</ref>
 
[[اصول تشیع]]: [[توحید (اسلام)|توحید]]، [[نبوت]]، [[معاد]]، [[عدل (کلام)|عدل]] و امامت
 
شیعیان با استناد به [[قرآن]] و [[حدیث]] معتقد به لزوم وجود امام در جامعه هستند.
 
== امامت در قرآن ==
*در آیه ۲۴ سوره سجده این گونه ذکر شده‌است:
وَ جَعَلْنا مِنْهُمْ أَئِمَّةً يَهْدُونَ بِأَمْرِنا لَمَّا صَبَرُوا وَ كانُوا بِآياتِنا يُوقِنُونَ. و از ميان بنى اسرائيل پيشوايانى قرار داديم كه به فرمان ما (مردم را) هدايت كنند؛ چون آنان، هم صبر كردند و هم به آيات ما يقين داشتند.
این آیه اثبات می‌کند که تعيين امام از حقوق الهى است. <ref> محسن قرائتی، تفسیر نور، مركز فرهنگى درس‌هايى از قرآن، ۱۳۸۳ ش، چاپ يازدهم جلد ۷ُ صفحه ۳۱۸.</ref>
 
*در آیه 124 سوره بقره نیز ذکر شده‌است:
و اذ ابتلی ابراهیم ربه بکلمات فاتمهن قال انی جاعلک للناس اماما قال و من ذریتی قال لا ینال عهدی الظالمین".
(به خاطر بیاورید) هنگامی که خداوند، ابراهیم را با وسایل گوناگونی آزمود و او به خوبی از عهده آزمایش برآمد، خداوند به او فرمود: من تو را امام و رهبر مردم قرار دادم، ابراهیم عرض کرد: از دودمان من (نیز امامانی قرار بده) خداوند فرمود: پیمان من به ستمکاران نمی رسد (و تنها آن دسته از فرزندان تو که پاک و معصوم باشند شایسته این مقامند).
این آیه نمایانگر آن است که خداوند برای مردم امام تعیین می‌کند و آن امام باید معصوم و عاری از گناه باشد.
 
== امامت در احادیث ==
*در صحیح بخاری و مسلم و مسند طیالسی و احمدبن حنبل و سنن ترمذی و ابن ماجه و منابعی دیگر آمده‌است که رسول خدا به علی فرمود: تو برای من به منزلهٔ هارون برای موسی هستی. با این تفاوت که بعد از من دیگر پیامبری نخواهد آمد.<ref>صحیح بخاری، باب مناقب علی ابن ابی طالب، ج ۲ / ۲۰۰</ref>
* در [[غدیر خم]] در هیجدهم ذی الحجه سال دهم هجرت و به هنگام بازگشت پیامبر از آخرین حج خود، و با نزول آیه ۶۷ سوره مائده به کاروانها دستور توقف داد و فرمود تا همان جا توقف کرده و پیش رفتگان را فراخوانند تا واپس ماندگان نیز از راه برسند.<ref>تاریخ ابن کثیر، ج ۵ ، ۲۱۳</ref> پس از ادای نماز، به خطبه برخاست و خدای را حمد و سپاس گفت و فرمود: نزدیک است که مرا بخوانند و من هم اجابت کنم و من و شما هر دو در پیشگاه خداوند مسئولیم. ... آیا می دانید که من از همه مؤمنان بر خودشان سزاوارتر و مقدم تر می باشم؟ مردم بانگ برآوردند: آری ای رسول خدا. و باز پرسید: آیا می دانید و گواهی می دهید که من بر هر فرد مؤمنی از خود او مقدم تر و سزاوارتر هستم؟ مردم فریاد برآوردند: آری. سپس پیامبر خدا دست علی را گرفت و بلند کرد به‌طوری‌که سفیدی زیر بغل هر دو نمایان شد و فرمود: ای مردم! خداوند مولی و سرور من است و من مولی و سرور شما هستم.<ref>شواهد التنزیل، ج ۱ ، ۱۹۱</ref> <ref>تاریخ ابن کثیر، ج ۵، ۲۰۹</ref> پس هر که را من مولای او می باشم این علی مولای او خواهد بود.<ref>تاریخ ابن کثیر، مجمع الزوائد، مسند احمدبن حنبل، مسند احمد</ref> پس دست به دعا برداشت و گفت: بار خدایا! دوستدار او را دوست بدار و دشمنش را دشمن شمار.<ref>مسند احمد، مستدرک حاکم، سنن ابن ماجه باب فضل علی، حاکم حسکانی، تاریخ ابن کثیر، </ref> یاری‌کننده او را یاری کن و خوارکننده او را خوار گردان.<ref>مسند احمد، مجمع الزوائد، شواهدالتنزیل، تاریخ ابن کثیر، </ref>
 
* در [[غدیر خم]] در هیجدهم ذی الحجه سال دهم هجرت و به هنگام بازگشت پیامبر از آخرین حج خود، و با نزول آیه ۶۷ سوره مائده به کاروانها دستور توقف داد و فرمود تا همان جا توقف کرده و پیش رفتگان را فراخوانند تا واپس ماندگان نیز از راه برسند.<ref>تاریخ ابن کثیر، ج ۵ ، ۲۱۳</ref> پس از ادای نماز، به خطبه برخاست و خدای را حمد و سپاس گفت و فرمود: نزدیک است که مرا بخوانند و من هم اجابت کنم و من و شما هر دو در پیشگاه خداوند مسئولیم. ... آیا می دانید که من از همه مؤمنان بر خودشان سزاوارتر و مقدم تر می باشم؟ مردم بانگ برآوردند: آری ای رسول خدا. و باز پرسید: آیا می دانید و گواهی می دهید که من بر هر فرد مؤمنی از خود او مقدم تر و سزاوارتر هستم؟ مردم فریاد برآوردند: آری. سپس پیامبر خدا دست علی را گرفت و بلند کرد به‌طوری‌که سفیدی زیر بغل هر دو نمایان شد و فرمود: ای مردم! خداوند مولی و سرور من است و من مولی و سرور شما هستم.<ref>شواهد التنزیل، ج ۱ ، ۱۹۱</ref> <ref>تاریخ ابن کثیر، ج ۵، ۲۰۹</ref> پس هر که را من مولای او می باشم این علی مولای او خواهد بود.<ref>تاریخ ابن کثیر، مجمع الزوائد، مسند احمدبن حنبل، مسند احمد</ref> پس دست به دعا برداشت و گفت: بار خدایا! دوستدار او را دوست بدار و دشمنش را دشمن شمار.<ref>مسند احمد، مستدرک حاکم، سنن ابن ماجه باب فضل علی، حاکم حسکانی، تاریخ ابن کثیر، </ref> یاری‌کننده او را یاری کن و خوارکننده او را خوار گردان.<ref>مسند احمد، مجمع الزوائد، شواهدالتنزیل، تاریخ ابن کثیر، </ref>
 
*همچنین بنا بر حدیثی دیگر از پیامبر که می فرماید: «من مات و لم یعرف امام زمانه، مات میتة جاهلیّة» (هر کس بمیرد درحالیکه امام زمانش را نشناسد، به مرگ جاهلیت مرده‌است) شناخت امام را شرط قبول اسلام نزد پروردگار دانسته شده‌است.»<ref>https://article.tebyan.net/235866/</ref>
 
سطر ۲۸ ⟵ ۲۶:
* برخی شیعیان با استناد به [[حدیث جابر]] و برخی احادیث دیگر معتقدند ائمه ۱۲ فرد کاملاً مشخص هستند، که از جانب خدا و از زمان پیامبر با اسم معرفی شده‌اند. البته برخی احادیث، امامت عموم اهل بیت را اثبات می‌کند مثل [[حدیث ثقلین]] و برخی دیگر به تعداد امامان اشاره کرده‌است. برای نمونه مسلم در صحیح خود از جابربن سمره روایت کرده‌است که گفت: شنیدم رسول خدا فرمود:
<blockquote>این دین همیشه تا قیام قیامت و تا هنگامی که دوازده نفر خلیفه بر سر شما باشند، استوار و برپاست. این خلفاهمگی از قریش هستند<ref>صحیح مسلم، ج ۳ُ، ۱۴۵۳، حدیث ۱۸۲۱</ref></blockquote>
در روایت دیگری رسول خدا فرمود: کار این امت همیشه به سامان است و پیوسته بر دشمنانشان پیروزند تا آنگاه دوازده نفر خلیفه که همگی آن‌ها از قریش هستند درگذرند.<ref>منتخب کنز العمال، ج ۵ ، ۳۲۱</ref>
 
== اسامی امامان ۱۲ گانه ==
سطر ۱۱۷ ⟵ ۱۱۵:
{{موضوعات اسلام}}
{{بزرگان اسلام}}
 
{{اسلام-خرد}}
 
[[رده:امامت|امامت]]