انقلاب روسیه: تفاوت میان نسخه‌ها

محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
برچسب‌ها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه
با فرض حسن نیت ویرایش Pulad36 (بحث) خنثی‌سازی شد: براساس شیوه نامه. (توینکل)
برچسب: خنثی‌سازی
خط ۳۰:
 
== سرنگونی حکومت نیکلای دوم و روی کارآمدن حکومت موقت ==
شکست‌های روسیه در جنگ جهانی اول، حامیان نیکلای دوم در روسیه را به حداقل خود رساند. در اوایل ('''فوریه''') ۱۹۱۷ میلادی اکثر [[کارگران]] صنعتی در [[پتروگراد]] و مسکو دست به اعتصاب زدند. سپس شورش به پادگان‌ها و سربازان رسید. اعتراضات دهقانان نیز گسترش یافت. سوسیال دموکرات‌ها هدایت اعتراضات را در دست گرفتند.
 
در ۱۱ مارس ۱۹۱۷ میلادی، تزار وقت روسیه، نیکلای دوم، فرمان انحلال [[دوما (روسیه)|مجلس روسیه]] را صادر کرد، اما اکثر نمایندگان مجلس متفرق نشدند و با تصمیمات نیکلای دوم مخالفت کردند.
خط ۴۳:
حکومت موقت سوسیال دموکرات‌ها عملاً کاری در کاهش نارضایتی‌های عمومی انجام نداد. دولتمردان امپراتوری آلمان نیز با هدف کارشکنی و خرابکاری در امپراتوری روسیه، از سوسیال دموکرات‌های تندروی بلشویک حمایت کردند و [[لنین]] را با قطار از [[سوئیس]] به [[سوئد]] و از آنجا به پتروگراد رساندند. [[لئون تروتسکی]] نیز از آمریکا وارد پتروگراد شد، او گرچه بلشویک نیست اما با لنین هم آواز شد که حکومت موقت هم، یک حکومت بورژوایی است. [[استالین]] قبلاً در داخل روسیه در تدارک قیام فعال بود؛ بلشویک‌ها با شعارهای «به جنگ خاتمه دهید»، «تمام زمین‌ها برای دهقان‌ها» و «تمام قدرت در دست شوراها» به میان مردم آمدند. [[نخستین کنگره شوراها]] با حضور نمایندگان سربازها، کارگران و دهقان‌ها برگزار شد. در شورای [[پتروگراد]]، منشویک‌ها و سوسیالیست‌ها در اکثریت بودند. از میان بیش از ۶۰۰ نماینده، ابتدا فقط ۱۰۵ نفر از آن‌ها بلشویک بودند اما کم‌کم به تعداد بلشویک‌ها افزوده شد. به تدریج بلشویک‌ها به صورت رقیبی برای حکومت موقت درآمدند.
 
حکومت موقت همچنان در پی ادامه جنگ جهانی اول بود. از سوی دیگر شکست‌های متوالی باعث فرار سربازان از جبهه و بیشتر شدن نارضایتی‌ها شد. اوضاع وخیم‌تر شد و درگیری‌های داخلی به اوج رسید، قیام بلشویک‌ها نیز شعله‌ور تر شد. [[گئورگی لووف]] در تاریخ ۲۱ ژوئیه استعفا داد و [[الکساندر کرنسکی]] را جانشین خود خواند.<ref>{{یادکرد وب|نشانی=http://www.bashgah.net/fa/content/show/37108|عنوان= فرجام تلخ ناپلئون روسیه| ناشر =وب‌گاه باشگاه اندیشه|تاریخ = |تاریخ بازبینی=۱۵ سپتامبر ۲۰۱۷}}</ref> آشفتگی‌ها و نارضایتی‌های عمومی در ژوئیه ۱۹۱۷ به اوج خود رسید. این آشفتگی‌ها و نارضایتی‌ها باعث شد که بلشویک‌ها برای تسریع مقاصدشان به دنبال -'''قیام'''- باشند. اما حکومت موقت لووف-کرنسکی، اقدام به مقابله کرد و لنین مجبور شد به مرزهای فنلاند فرار کند. حکومت موقت همچنین تندروهای بلشویک را به اتهام جاسوسی برای امپراتوری آلمان مقصر شناخت و دستگیر و زندانی کرد.
 
همزمان محافظه‌کاران و طرفداران نیکلای دوم، پشت [[کورنیلوف|ژنرال کورنیلوف]] جمع شدند تا با حکومت موقت مبارزه کنند. کرنسکی برای دفاع از حکومت خود، بلشویک‌های تندرو را که حالا از زندان آزاد شده‌اند به یاری فرا خواند. ارتش کورنیلوف شکست خورد. ''حالا بلشویک‌ها هم در شورای پتروگراد و هم در شورای مسکو اکثریت دارند''. دهقانان قیام می‌کنند و زمین‌ها را از دست اشراف درمی‌آورند.