علی تهرانی: تفاوت میان نسخه‌ها

'''علی مرادخانی ارنگه'''، معروف به '''شیخ علی تهرانی''' (۴ اردیبهشت ۱۳۰۵)<ref>http://www.ali-tehrani.com</ref> وی روحانی و نویسنده و خطیب [[ایرانی‌ها|ایرانی]] است. او نماینده [[استان خراسان]] در [[مجلس خبرگان قانون اساسی]]، و از شاگردان [[سید حسین طباطبایی بروجردی]] و [[سید روح‌الله خمینی]] بود که در دوران پیش از [[انقلاب]]، به مبارزه با حکومت [[دودمان پهلوی|پهلوی]] پرداخت و در این راه بارها به [[زندان]] افتاد و تبعید شد. او دارای درجه [[اجتهاد]] است.<ref>http://www.majlesekhobregan.ir/index.php?option=com_content&task=view&id=645&Itemid=44</ref><ref name=ToolAutoGenRef1>[http://www.rahesabz.net/story/8196/ جنبش راه سبز - علی تهرانی و رفع یک شبهه<!-- عنوان تصحیح شده توسط ربات -->]</ref> وی پس از پیروزی انقلاب و در ادامه زندگی سیاسی خود و پس از تحمل ماه‌ها زندان در مشهد، سرانجام در نیمهٔ دوم فروردین ماه ۱۳۶۳، در شرایطی خاص موفق شد که از حصر خانگی خارج شود و سپس مخفیانه به عراق گریخت و در آنجا سالهایسال‌های طولانی در رادیو و تلویزیون فارسی‌زبان بغداد، به تبلیغ علیه نظام جمهوری اسلامی و زمامداران آن پرداخت. او در سال ۱۳۷۴ به ایران بازگشت و به ۲۰ سال زندان محکوم شد ولی در سال ۱۳۸۴ آزاد شد. او شوهرخواهر [[سید علی خامنه‌ای]] است.

شیخ علی تهرانی در [[فروردین]] ۱۳۶۳، مخفیانه به [[عراق]] رفت و در آنجا برای سال‌های طولانی در رادیوی فارسی‌زبان [[بغداد]]، مشغول به تبلیغات برضدضد جمهوری اسلامی بود.{{مدرک}}

هاشمی رفسنجانی، [[رئیس مجلس شورای اسلامی]] در آن شرایط زمانی در رابطه با زندانی شدن شیخ علی تهرانی می‌گوید: «... آقای (مهدی) بازرگان، برای آقای شیخ علی تهرانی ـ که در مشهد بازداشت شده کمک می‌خواست…»<ref>هاشمی، یاسر، (به اهتمام) 1378، عبور از بحران: کارنامه و خاطرات 1360 هاشمی رفسنجانی، تهران، دفتر نشر معارف انقلاب، چاپ اول، ص219</ref> و آقای هاشمی رفسنجانی چند ماه بعد هم گفت: «... بازداشت شیخ علی تهرانی مطرح شد. ایشان اعتراف کرده که اشتباه کرده و بُریده است و حاضر به مصاحبه شده، ولی هنوز می‌خواهد دو پهلو صحبت کند…».<ref>هاشمی، یاسر، (به اهتمام) 1378، عبور از بحران: کارنامه و خاطرات 1360 هاشمی رفسنجانی، تهران، دفتر نشر معارف انقلاب، چاپ اول، صص 345و 346</ref> تهرانی در حصر خانگی در تنگنا قرار گرفت و محدودیت‌های خاصی برایش در نظر گرفته بودند. سرانجام ایشان در نیمهٔ دوم فروردین ماه ۱۳۶۳، در شرایطی خاص موفق شد که از حصر خانگی خارج شود و مخفیانه به عراق برود؛ و در آنجا سالهایسال‌های طولانی در رادیو و تلویزیون فارسی‌زبان بغداد، به تبلیغ علیه نظام جمهوری اسلامی و زمامداران آن بپردازد. بعد از فرار تهرانی، [[هاشمی رفسنجانی]]، در خاطرات ۲۰ فروردین ۱۳۶۳ خود در این رابطه می‌گوید: «... گزارش‌ها را آوردند، خواندم. آقا شیخ علی تهرانی ـ که در مشهد تحت نظر بوده ـ فرار کرده و به عراق پناهنده شده‌است. وی از طریق رادیو و تلویزیون عراق، علیه انقلاب اسلامی صحبت می‌کند و دشمنان قضیه را بزرگ می‌کنند؛ شاگرد امام و شوهر خواهر رئیس‌جمهور و… است.»<ref>هاشمی، محسن، (به اهتمام)، 1385، به سوی سرنوشت: کارنامه و خاطرات سال 1363، تهران، دفتر نشر معارف انقلاب، چاپ اول، ص62</ref>

شیخ علی تهرانی در روزهای آغازین سال ۱۳۷۴، و ۷سال پس از آتش‌بس میان ایران عراق و ۶ سال پس از وفات خمینی به دلایلی خواستار بازگشت به ایران شد. پس از عزیمت خانواده به ایران، در خرداد ماه همین سال در یکی از پاسگاه‌های مرزی ایران خودش را به نیروهای ایرانی تسلیم می‌کند. او را دستگیر و در یکی از زندانهایزندان‌های سازمان اطلاعات در شرایط بسیار بدی حبس می‌کنند. پس از بازجویی‌های طولانی، در [[دادگاه ویژه روحانیت]] محاکمه و به ۲۰ سال حبس محکوم می‌شود و تا سال ۱۳۸۴ در حبس بسر می‌برد. چهار سال آخر حبس خود را در زندان اوین می‌گذراند. شیخ علی تهرانی چندین بار در زندان اعتصاب غذا می‌نماید که آخرین آنهاآن‌ها ۲۷ روز طول می‌کشد و موجب عوارض ریوی و قلبی و بستری شدن می‌شود.<ref>این چند سطر از مقاله «شیخ علی تهرانی و رفع یک شبهه» نوشتهٔ حسن یوسفی اشکوری استفاده شده‌است.</ref> و چند سالی (چهار سال) در بند عمومی ۳۲۵ ویژه روحانیت زندان اوین به سر می‌برد؛ که در این شرایط در تیر ماه ۱۳۷۹، روزنامه بهار [اصلاح طلب]مدعی خودکشی ایشان در زندان شد. بعد از انتشار این خبر بانو فریده تهرانی[مرادخانی] دختر ایشان با ارسال جوابیه‌ای به این روزنامه[بهار] اعلام کرد: