'''معلَّقات''' {{به عربی|المُعَلَّقات}} از مشهورترین نوشته‌ها و گفتاره‌های عربعربِ پیش از اسلام در شعر فصیح است. قصائدیقصایدی بسیار زیبا وزیبا، پربار و پرمعنا که هر یک از آنها معنی ویژه‌ای دربردارددر بر دارد. گویندگانگویندگانِ این قصائدقصاید به «شعراء (المُعَلَّقات السَبع)» ینعی «اصحاب معلقاتمعلقاتِ سبع» معروف هستند؛ و (اصحاب معلقاتمعلقاتِ سبع) هفت تن از شاعرانشاعرانِ روزگار جاهلیت [[عرب]] بودند که هر یک قصیده‌ای غرا سرودندسروده‌اند. ماجرای آویختن این اشعار از دیوار کعبه ادعای بی‌دلیلی استاست، و به دلیل این کهاین‌که این مدعا بسیار آهنگین و خیال‌انگیز است به سرعت مشهور شده‌است.<ref>الروائع به قلم فؤاد افرام بستانی چاپ سوم از منشورات الاداب الشرقیه جزء مخصوص به شعر جاهلی 1949 م.</ref> و همین قصاید است که در السنهٔ«السنه»ی اهل علم به (سبعهٔسبعه‌ی معلقه) و (معلقات سبع) مشهور است. گویند تسمیتوجه تسمیه‌ی این قصائدقصاید به '''المعلقات''' از آنجاست که مانند گوهری گران‌بها در گوش وزهنو شنودهذهن شنونده‌ی آن معلق می‌شده‌استمی‌شده است.
'''المُعَلَقات''' نام «هفت قصیده» از شاعران فصیح و بلیغ عرب است که از روی تفاخر بر دروازهٔدروازه‌ی [[کعبه]] آویخته بودند تا صادر و واردواردِ هر دیار مشاهده نمایند.
عرب بر آن است که در عهد [[جاهلیت]] هفت قصیده از هفت شاعر مقبولمقبولِ همگان بود و آن هفت بر جمیع اشعاراشعارِ دیگر [[شاعران]] رجحان داشت و در حقیقت معرف روح و نشاط حیات عرب بود،بود. از این رو آنها را نوشته و بر خانهخانه‌ی کعبه آویختندآویختند، و بدین مناسبت آنها را «معلقات سبع» و گاه «سبع طِوال» نامیده‌اند. همچنین بعضی از مورخان به «ده قصیده» نیز اشاره نموده‌اند، و آن را «معلقات عَشر» نامیده‌اند.
گویند: اولین کسی که این قصائدقصاید را جمع‌آوری نمود [[حماد راویه]] بود، وی بعد از جمع‌آوری قصائدقصاید، آنها را «القصائد السّبع الطِّوال» نامید،نامید. همچنین گویند: آنآنها هارارا «المُعَلَقَات» نامید. روایت است که وی گفته این اشعار زیباترین اشعاری است که تاکنون عرب گفته‌است،گفته‌است و عرب دوران جاهلیت به چنین قصائدیقصایدی را «المعلقات السموط» می‌نامیده‌اند. ادباءادیبان و نویسندگان عرب برآنندبرآن‌اند که این قصائدقصاید در اصل «دَه قصیده» بوده‌است، ولی بعضی از نویسندگان وکتابو وادباء،کتاب‌ها، گاهی نام قصیده‌ای آورده أند،آورده‌اند، و گاهی نام قصیدهٔقصیده‌ی دیگری را اهمال و رها کرده‌اند، لذابنابراین در کتب قدیمه از هفت قصیده نام برده شده‌است، چنان‌که «ابن الکلبی» و «ابن عبد ربه» صاحب کتاب عقد الفرید می‌گوید. بنابرابن در کتب قدیمه از «سبعه معلقات» یاد شده‌است، در این باب نویسندگان در حیرت افتاده‌اند، به این سبب که کسانی گفتندگفته‌اند «سبعهٔ معلقات»، و کسانی دیگر نوشتندنوشته‌اند «عشرة معلقات». (تاریخ الأدب العربی).
این قصاید بارها چاپ شده‌است و شرحهایشرح‌های بسیار بر آنها نوشته‌اند، و هر قصیده از قصاید معلقات شامل ۸۱ تا ۱۰۰ بیت است.
