استان میسیونس: تفاوت میان نسخه‌ها
محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
FreshmanBot (بحث | مشارکت‌ها) جز اصلاح فاصله مجازی + اصلاح نویسه با ویرایشگر خودکار فارسی |
جز ابزار پیوندساز: افزودن پیوند قانون مهاجرت به متن |
||
خط ۹۵:
عمده‌ترین [[گروه قومی]] – نژادی در پاراگوئه را بومیان گوارانی تشکیل می‌دهند. همین امر بهانه را به دست پاراگوئه می‌داد تا با ادعای اینکه بیشتر ساکنان میسیونز را بومیان گوارانی – عمده‌ترین [[گروه نژادی]] آن کشور – تشکیل می‌دهد میسیونز را اشغال کند (سال ۱۸۳۸). این ادعای پاراگوئه، آتش «جنگ اتحاد مثلث» خونین‌ترین درگیری در تاریخ نوین [[آمریکای جنوبی]] را (بین سال‌های ۱۸۶۴ تا ۱۸۷۰) روشن کرد. در این درگیری نظامی سه کشور آرژانتین، اروگوئه و برزیل متحد شدند و ضربه سختی به پاراگوئه وارد آوردند به گونه‌ای که آن کشور تقریباً ویران شد و از جمعیت مردان کاسته شد. شش سال پس از پایان جنگ، قرارداد صلح امضا شد و پاراگوئه از ادعای خود دست کشید. اوضاع اقتصادی میسیونز نیز پس از اینکه بطور رسمی به آرژانتین پیوست رو به بهبود می‌گذاشت.
در سال ۱۸۷۶ [[رئیس‌جمهور]] نیکولاس آویاندا به کمک پیترو کانسترو، که تمام تلاش خود را صرف آرامش و صلح در منطقه کرده بود، «[[قانون مهاجرت]] و استعمار» را تصویب کرد. این قانون اروپاییان را برای مهاجرت به آرژانتین و عمران و آبادی آن تشویق می‌کرد. در نتیجه شرکت‌های استعماری فراوانی به وجود آمد، مهاجران بیشماری، از اروپا و از طریق جنوب برزیل به میسیونز آمدند. از آن پس اوضاع سیاسی – اقتصادی منطقه رو به رشد بود. در ۱۰ دسامبر ۱۹۵۳ میسیونز استقلال خود را به عنوان ایالت به دست آورد.
در سال‌های بعد با احداث سد هیدروالکتریکی مشترک با پاراگوئه و ایالت کورینتس بر [[رودخانه پارانا]]، ایالت اعتباری بیش از پیش یافت.
| |||