مه ۶۸: تفاوت میان نسخه‌ها

(جمعه) - بعد از ظهر، ۵۰۰ دانشجوی چپی در حیاط [[دانشگاه سوربن]] تجمع می‌کنند. این عده شامل اعضا UNEFاتحادیه ملی دانشجویان فرانسه , JCR, FER و افراد جنبش ۲۲ مارس و MAU به همراه رهبرانشان، که عضو شورای انقلاب بودند، می‌شد. هدف تجمع در ظاهر، اعتراض به تعطیلی دانشکده ادبیات نانتری بود اما در واقع در اعتراض به احضار کوهن بندیت و دوستانش بود. آن‌ها یک گروه انتظامات مسلح به تکه‌های چوب و آهن را تشکیل می‌دهند و شعارشان این است:<blockquote>مُشت، عکس‌العملِ طبیعی، در برابر سیاستِ موجود است.</blockquote>تصمیم مشترک رئیس [[دانشگاه سوربن]]، ژان روشه، و وزیر آموزش عالی، آلن پرفیت، مبنی بر اجازه ورود پلیس به دانشگاه. حدود ۴٫۵ بعد از ظهر، پلیس تجمع کنندگان را محاصره می‌کند. رهبران تجمع تصمیم می‌گیرند به تجمع خاتمه بدهند. پلیس آن‌ها را در دسته‌های ۲۵ تایی به سمت کامیون‌های قفس‌دار هدایت می‌کند.<blockquote>سکوت مرگباری همه جا را فراگرفته بود… هم‌زمان با خروج اولین کامیون پلیس از سوربن همراه با سرنشینان ساکت و آرامش، موج جمعیت به حرکت درآمد. ابتدا سر و صداها و فریادهای پراکنده‌ای بلند شد و آنگاه سرود ریتمیک اتوبوس زندان خوانده شد و حرکت برق آسایی آغاز شد؛ «مرگ بر سرکوبگر!»، اولین سنگ پرتاب شد…</blockquote>صدها تن مجروح و ۵۹۶ نفر بازداشت شدند. در پایان هفته چهار نفر به دو ماه حبس محکوم شدند. دانشجویان خواستار آزادی دوستانشان بودند و رئیس سوربن، روشه، دانشگاه را تا اطلاع ثانوی تعطیل اعلام کرد. در اعتراض به آن UNEF،اتحادیه ملی دانشجویان فرانسه، صدو شصت هزار دانشجوی دانشگاه‌های پاریس را برای تظاهراتی در روز دوشنبه (۶ مه) فراخواند.

(دوشنبه) - ساعت ۹ صبح، ۴ الی ۵ هزار دانشجو به دعوت UNEFاتحادیه ملی دانشجویان فرانسه در تجمع شرکت می‌کنند.

(پنجشنبه)<blockquote>به احتمال زیاد آخرین فرصتی بود که وزیر آموزش عالی برای مصالحه و خارج نشدن کنترل از دست امور دولت داشت.<ref>انقلاب ۱۹۶۸ فرانسه، ص ۱۰۳</ref></blockquote>نزدیک ظهر، رئیس روشه و رؤسای دانشکده‌ها تصمیم خود را مبنی بر بازگشایی دانشگاه و از سرگیری امور معمولی را اعلام می‌کنند. UNEFاتحادیه ملی دانشجویان فرانسه بلافاصله جواب می‌دهد تا آزادی دانشجویان در بند و عقب‌نشینی پلیس، به اعتصاب ادامه می‌دهد. اتحادیه استادان نیز تصمیم به ادامه اعتصاب گرفت. بعد از ظهر در سوربن همچنان بسته و پلیس مستقر ماند. وزیر اقدام رؤسای دانشکده‌ها را ناکام گذاشت.<blockquote>جنبش به سمت رادیکال شدن پیش می‌رفت… شب، تشکل JCR که حامی کوهن بندیت بودند، برگزاری تجمعی را اعلام کردند. شاید از ابتدای بحران این اولین دفعه‌ای بود که افراطیون دست خود را رو کرده بودند. انقلاب به تدریج از خواسته‌های صنفی به سوی چالش‌های سیاسی سوق پیدا می‌کرد.<ref>انقلاب ۱۹۶۸ فرانسه، ص ۱۰۴</ref></blockquote><blockquote>بازگشایی دانشگاه از نظر افراطیون انقلابی، تاکتیکی بیش نبود. استراتژی اصلی، همان‌طور که ارنست مندل گفته بود، تلاش در پیوند بین جنبش دانشجویی به جنبش کارگری بود تا بدین وسیله انقلاب سوسیالیستی در معنی واقعی آن اتفاق بیفتد.<ref name="انقلاب ۱۹۶۸ فرانسه، ص ۱۰۵"/></blockquote>صبح ملاقاتی بین رهبران UNEFاتحادیه ملی دانشجویان فرانسه و رهبران اتحادیه‌های کارگری فرانسه، جرج سگوی از اتحادیه حزب کمونیست(کنفراسیون عمومی کار)و اوژن دسکمپ از اتحادیه سوسیالیست ها(CFDT) انجام شد.