شیپور استاش: تفاوت میان نسخه‌ها

محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
FreshmanBot (بحث | مشارکت‌ها)
جز اصلاح فاصله مجازی + اصلاح نویسه با ویرایشگر خودکار فارسی
خط ۲۸:
این لوله تقریباً ۳۵ میلی‌متر طول دارد و pharyngotympanic نیز نامیده می‌شود. نام استاش از آناتومیست [[قرن شانزدهم]] گرفته شده‌است. این مجرا از سطح قدامی گوش میانی به سطح خارجی نازوفارنکس در ناحیه کونکای تحتانی بینی می‌رسد.
 
چهار عضله زیر در عملکرد شیپور استاش مؤثرند: Levator veli palatini،palatini, Salpingopharyngeus muscle،muscle, Tensor tympani muscle و Tensor veli palatini muscle
 
این لوله شامل دو قسمت استخوانی در یک سوم ابتدایی و غضروفی در دوم سوم انتهایی (حلقی) است. دریچه گوشی لوله تنگتر از سمت حلقی آن است. زاویه شیپور استاش با سطح افقی در بالغین ۴۵ درجه و در اطفال ۱۵ درجه بوده، این مسئله یعنی افقی تر بودن شیپور استاش در اطفال یکی از علل شیوع [[عفونت گوش میانی]] در اطفال است
خط ۳۵:
لوله استاش فشار هوا را در هر دو طرف [[پرده گوش]] متعادل می‌کنند. لازم است بدانید که بهترین حالت پرده گوش وقتی است که فشار دو طرف پرده گوش با یکدیگر (یعنی با فشار محیط اطراف) برابر باشند.
 
لوله استاش حالت ارتجاعی دارد در حالت معمول جداره‌هایش روی یکدیگر خوابیده استخوابیده‌است. هنگامی که فشار داخل حلق زیاد شود مثل هنگام بلع یا زور زدن (به علت فشار هوا) یا وقتی خمیازه می‌کشید یا غذا می‌جوید (به علت عضله کشنده نرم کام) باز می‌شود. اگر با هواپیما یا در مناطق کوهستانی سفر کرده باشید احساس کرده‌اید که لوله‌های استاش در هر دو گوش شما باز شده‌است و ناگهان صدای ترق در گوش تان احساس می‌کنید. در حقیقت این صدایی است که شما را مطمئن می‌کند لوله استاش باز شده و فشار هوا در هر دو پرده گوش یکسان است.
 
== اختلال عملکرد شیپور استاش ==