همه‌چیز روبه‌راه است: تفاوت میان نسخه‌ها

پس از [[مه ۱۹۶۸]] دوره اول فیلم‌سازی گدار که با نوآوری‌های فراوانی همراه بود، نیز پایان یافت. طی ۵ سال بعد، او به گروه [[ژیگا ورتوف]] (مستندسازی که هم از سینمای تجاری آمریکا بیزار بود و هم از [[سینمای شوروی]] که با [[سرگی آیزنشتاین]] شناخته می‌شد) پیوست و به تنهایی یا با همکاری ژان-پیر گورین، فعال دانشجویی سابق، کوشید سینما را بار دیگر اختراع کند. فیلم ''همه چیز روبه‌راه است'' با این هدف ساخته شد که «جنگ طبقاتی در فرانسه را چهار سال پس از مه ۱۹۶۸ بررسی کند.» فیلم با این جمله آغاز می‌شود: «اگه از [[ستاره سینما|ستاره]] استفاده کنی، مردم بهت پول می‌دن.» و در واقع نیز به لطف حضور [[ایو مونتان]] و [[جین فوندا]] شرکت [[گومون]] حاضر شد هزینه تولید فیلم را بپردازد، حتی [[پارامونت]] نیز زمانی برای تهیه فیلم ابراز آمادگی کرده بود. فوندا و مونتان که هر دو [[چپ (گرایش سیاسی)|گرایش چپ]] داشتند، پذیرفتند درصدی از سود فیلم را به جای دستمزد بگیرند. فوندا، در ابتدا، برای بازی در این فیلم تردید داشت. او به عنوان [[فمنیست]] [[رادیکالیسم|رادیکال]] ترجیح می‌داد با فیلم‌سازان زن کار کند اما در نهایت گورین او را برای بازی در این فیلم مجاب کرد.