سیستم مختصات آمریکای شمالی: تفاوت میان نسخه‌ها

در سال ۱۹۰۱، سازمان ژئودزی و سواحل ایالات متحده، یک سیستم مختصات افقی ملی به نام سیستم مختصات استاندارد ایالات متحده را بر اساس بیضوی کلارک ۱۸۶۶ به تصویب رساند. این داده ها قبلا برای سیستم مختصات های منطقه ای جمع آوری شده بود، که از آن زمان همپوشانی آغاز شد. در سال ۱۹۱۳، کانادا و مکزیک این سیستم مختصات را به پذیرفتند، بنابراین به سیستم مختصات آمریکای شمالی تغییر نام داد.

از آنجایی که زمین یک بیضوی کامل نیست، بیضوی ای که بهترین شکل زمین را تقریب می زند، منطقه به منطقه، در سراسر جهان متفاوت است. کلارک ۱۸۶۶ و سیستم مختصات آمریکای شمالی در سال 1927۱۹۲۷ به عنوان مرجع برای آمریکای شمالی مورد بررسی قرار گرفتند. به همین ترتیب، از لحاظ تاریخی، اکثر مناطق جهان از بیضوی های اندازه گیری شده محلی برای بهترین تقریب شکل زمین در مکانهای مربوطه خود استفاده کنند. در حالی که اطمینان از بیشترین دقت محلی، باعث یکپارچه سازی و انتشار اطلاعات در سراسر مناطق مشکل دار می شود.