سپتامبر سیاه در اردن: تفاوت میان نسخه‌ها

عبارت '''سپتامبر سیاه''' {{به عربی|أیلول الأسود}} به [[جنگ داخلی]] اردن در خلال سپتامبر ۱۹۷۰ تا ژوئیه ۱۹۷۱ گفته می‌شود. درگیری بین دو گروه عمده جمعیت [[اردن]] یعنی فلسطینیان تحت عنوان [[سازمان آزادیبخش فلسطین]]، (به رهبری [[یاسر عرفات]]) و نیروهای مسلح اردن (به رهبری [[ملک حسین]]) صورت پذیرفت.<ref>"Jordan: A Country Study" published by the Library of Congress</ref> دلیل اصلی جنگ تلاش برای به دست گرفتن رهبری اردن بود. نبرد سپتامبر ۱۹۷۰ از سرفصل‌های مهم در تاریخ حیات این جنبش است. [[فتح (سازمان)|فتح]] پس از موفقیت [[نبرد کرامه]] (که نبردی با نیروهای اسرائیلی بود) قدرت بسیاری یافته‌بود و نظامیان پرشمار گروه‌های مقاومت فلسطینی مناطق حساس کشور اردن را به کنترل خود درآورده بودند، آشکارا پلیس را تحقیر می‌کردند، خیابان‌ها را می‌بستند، از مردم باج می‌گرفتند و به زنان تعرض می‌کردند؛ و یاسر عرفات نیز شکایت از این رفتارها را یا رد می‌کرد یا اعضای خاطی را می‌بخشید. این وضعیت که به پیدایش یک ''«دولت در دولت»'' انجامیده بود، نهایتاً به واکنش شدید دولت اردن انجامید. دولت اردن در ۲۴ سپتامبر نیروهای خود را در مواضع حساس کشور مستقر کرد، پست‌های کلیدی را به تصرف خود دراورد و فردای آن روز به فرمان [[ملک حسین]] [[حکومت نظامی]] برقرار شد. جنگ چریک‌های فلسطینی و نظامیان اردنی پس از ۲ روز با توافق ملک حسین و عرفات بر سر [[آتش‌بس]] پایان یافت. تا ژوئیه ۱۹۷۱ که پادشاه اردن دستور اخراج تمام اعضای فتح و [[سازمان آزادی‌بخش فلسطین]] از کشور اردن صادر کرد و [[ارتش اردن]] آن‌ها را به زور به داخل خاک [[سوریه]] روانه ساخت، تلفات و خسارات عظیمی بر فلسطینیان وارد آمد. فقط حدود ۳۵۰۰ فلسطینی که بسیاری غیرنظامی بودند، کشته شدند و این واقعه در بین آنان به سپتامبر سیاه معروف شد.<ref>Shlaim, Avi (2007). Lion of Jordan; The Life of King Hussein in War and Peace. London: Allen Lane. pp. 301–302. {{ISBN|978-0-7139-9777-4|en}}.</ref> این جنگ به کشته شدن هزاران نفر انجامید که بخش عمده آن فلسطینیان بودند (۳۴۰۰–۲۰۰۰۰ نفر).<ref>Massad, Joseph Andoni (2001). Colonial Effects: The Making of National Identity in Jordan. New York: Columbia University Press. p. 342. {{ISBN|0-231-12323-X|en}}.</ref> نبرد مسلحانه در ژوئیه ۱۹۷۱ که رهبری سازمان آزادیبخش فلسطین و بخش عمده نیروهای [[شبه‌نظامی]] آن به لبنان نقل مکان کردند، پایان یافت.