آمین (شیمی): تفاوت میان نسخهها
محتوای حذفشده محتوای افزودهشده
جز ابزار پیوندساز: افزودن پیوند هیدروکلریک اسید به متن |
FreshmanBot (بحث | مشارکتها) جز اصلاح فاصله مجازی + اصلاح نویسه با ویرایشگر خودکار فارسی |
||
خط ۱:
ترکیبهای نیتروژندار برای زندگی ضروری هستند و منبع اولیه برای تهیه آنها، نیتروژن موجود در جو میباشد که توسط یک فرایند بنام تثبیت نیتروژن، مولکول نیتروژن (](N<sub>2</sub>، به آمونیاک کاهیده میشود. آمونیاک حاصل سپس به ترکیبهای نیتروژندار آلی تبدیل میگردد. آمینها، مشتقهای آمونیاک هستند و دسته وسیعی از مواد آلی نیتروژندار را تشکیل میدهند که در آنها، اتم نیتروژن به یک یا دو یا سه گروه آلکیل یا آریل متصل میباشد (هیدروژن
{| class="wikitable" style="margin: auto 1em auto 1em" align: left
! آمین نوع یک || آمین نوع دو || آمین نوع سه
خط ۵:
| <center>[[Image:Primary-amine-2D-general.png|100px|آمین نوع یک]]</center> || <center>[[Image:Secondary-amine-2D-general.png|100px|آمین نوع دو]]</center> || <center>[[Image:Amine-2D-general.png|100px|آمین نوع سه]]</center>
|}
'''آمینها'''{{انگلیسی|Amines}} ترکیبات آلی هستند که جزو [[باز (شیمی)|باز]]ها
== تهیه آمینها ==
خط ۱۲:
'''آلکیلدار کردن آمینها'''
از واکنش آمونیاک و آلکیل هالیدها، طی یک واکنش S<sub>N</sub>2، میتوان آمینهای مختلفی را تهیه نمود. در این واکنش ابتدا منوآلکیلآمین تولید میشود. برای جلوگیری از ادامه واکنش، لازم است که غلظت آلکیل هالید کم انتخاب شود. معمولاً نوع محصول واکنش به مدت زمان انجان واکنش، طبیعت، غلظتآلکیل هالید، نوع هالوژن و نوع کربنی که هالوژن روی آن قرار گرفتهاست، بستگی دارد. با کلریدها، واکنش قابل کنترلتر میباشد و در صورت استفاده از یدیدآلکیل، آمونیوم چهارتایی تشکیل میشود. اگر غلظت CH<sub>3</sub>I کم باشد، میتوان آمینهای نوع دوم یا سوم را سنتز نمود. همانطور که اشاره شد، با توجه به خاصیت هستهدوستی آمینها، واکنش 2 S<sub>N</sub>این ترکیبها با آلکید هالیدهای نوع اول منجر به تشکیل آمینهای آلکیله شده میگردد که معمولاً در مرحله اول متوقف نمیشود و واکنش تا تشکیل نمک چهارتایی آمونیوم پیش میرود. ایم روش برای آمینهای نوع اول، دوم و سوم عمومیت دارد اما آمینهای نوع اول بهتر واکنش میدهند (به دلیل ممانعت فضایی کمتر و هستهدوستی بهتر). در مورد آمینهای نوع سوم واکنش حذفی نسبت به واکنش هستهدوستی اولویت دارد. با استفاده از مقدار اضافی از آمونیاک با سایر آمینهای اولیه، که توانایی محصول را در رقابت برای عامل
'''کاهش نیتریلها'''
خط ۵۸:
'''واکنش سندمایر'''
جایگزینی گروه دیآزونیوم به وسیله Cl یا Br، با استفاده از محلول تازه نمک دیآزونیوم و مس (I) کلرید یا مس (I) برمید انجام میگیرد. در دمای متعارفی، و گاهی در دمای بالاتر، نیتروژن به آسانی متصاعد میشود و پس از چند ساعت آریلکلرید یا آریلبرمید را از مخلوط واکنش میتوان استخراج کرد. این روش، با استفاده از مس (I) هالیدها، به واکنش '''سندمایر''' شهرت دارد. جایگزینی گروه دیآزونیوم به وسیله I، به مس (I) هالید یا مس نیاز ندارد. نمک دیآزونیوم و پتاسیم یدید، KI، با یکدیگر مخلوط میشوند و آریل یدید حاصل میگردد. جایگزینی گروه دیآزونیوم به وسیله F با روش نسبتاً متفاوتی صورت میگیرد. افزایش فلوئوروبوریک اسید، HBF<sub>4</sub>، منجربه تشکیل آریلفلوئورید میگردد. جایگزینی گروه دیآزونیوم
== امنیت ==
|