علامه حلی: تفاوت میان نسخه‌ها

|تاریخ تولد=[[۲۹ رمضان]] [[۶۴۸ (قمری)|۶۴۸ قمری]]

|تاریخ وفات=[[۲۱ محرم]] [[۷۲۶ (قمری)|۷۲۶ قمری]]

'''ابومنصور جمال‌الدین، حسن بن یوسف بن مطهّر حلّی''' معروف به '''علامه حلّی'''، از علمای اصولی [[شیعه]] [[۸ (قمری)|قرن هفتم و هشتم قمری]] بود.

وی در شب جمعه [[۲۹ رمضان]] [[۶۴۸ (قمری)|۶۴۸ قمری]]، برابر [[۹ دی]] [[۶۲۹ (خورشیدی)]]،۶۴۸، در شهر [[حله]] به دنیا آمد.{{مدرک}} نیاکان او از طرف پدر به اهلِ مطهر که خاندانی اهل تقوا و دانش بوده‌اند می‌رسد و همچنین از طرف مادر با [[محقق حلی]] که دایی او بوده پیوند دارد.{{مدرک}}

پس از مرگ محقق حلی در سال [[۶۷۶ (قمری)|۶۷۶ قمری]] که [[مرجع تقلید|مرجعیت شیعیان]] را برعهده داشت، شاگردان وی و دانشمندان حله پس از جستجوی فردی که شایستگی زعامت و مرجعیت شیعیان را داشته باشد علامه حلی را برای این امر مهم مناسب یافتند و او در ۲۸ سالگی زعامت و [[مرجع تقلید|مرجعیت شیعیان]] را بر عهده گرفت. [[مرتضی مطهری]] او را اولین کسی می‌داند که از کلمهٔ «[[مجتهد]]» در فقه شیعه استفاده کرده‌است.<ref>{{یادکرد ژورنال | نام خانوادگی=Moussavi | نام=Ahmad Kazemi | عنوان=The establishment of the position of Marja'iyyt‐i Taqlid in the Twelver‐Shi'i community | ژورنال=Iranian Studies | ناشر=Informa UK Limited | جلد=18 | شماره=1 | سال=1985 | ماه=3 | issn=0021-0862 | doi=10.1080/00210868508701646 | صفحه=35–51 | زبان=en}}</ref>

تاریخ دقیق ورود او به ایران مشخص نیست اما احتمالاً سالهایسال‌های بعد از [[۷۰۵ (قمری)|۷۰۵ قمری]] بوده‌است که او به دعوت [[محمد خدابنده الجایتو|الجایتو]] از پادشاهان سلسله [[ایلخانیان]] که حاکم بر ایران بودند به ایران دعوت می‌شود.

حلی پس از مرگ [[محمد خدابنده الجایتو|سلطان محمد خدابنده]] در سال [[۷۱۶ (قمری)|۷۱۶ قمری]] به شهر [[حله]] بازگشت و تا آخر عمر در آنجا اقامت کرد و سرانجام در [[۲۱ محرم]] [[۷۲۶ (قمری)|۷۲۶ قمری]] در سن ۷۸ سالگی درگذشت و در [[حرم علی بن ابی‌طالب]] به خاک سپرده شد.