انگلستان: تفاوت میان نسخه‌ها

[[پرونده:Sutton Hoo replica (face).jpg|بندانگشتی|ماکت یک [[کلاه خود]] تشریفاتی قرن هفتم از پادشاهی آنگلیای شرقی، یافت شده در [[ساتون هو]]]]

 

 

به نظر می‌رسد که در طول دوره اسکان تازه واردان، زمین‌های تحت تصرف به صورت مناطق متعدد تکه‌تکه در مالکیت قبیایل مختلف بوده‌است، اما در قرن هفتم میلادی، یعنی زمانی که مجدداً شواهد قابل توجهی از اوضاع آن در دسترس است، کشور تقریباً مرکب از یک دوجین پادشاهی شامل [[نورثامبریا]]، [[مرسیا]]، [[وسکس]]، [[آنگلیای شرقی]]، [[اسکس]]، [[کنت (انگلستان)|کنت]] و [[ساسکس]] بوده‌است. پس از آن در طول چند قرن متمادی این روند یکپارچگی و ثبات سیاسی ادامه یافت. قرن هفتم شاهد مبارزه برای هژمونی بین نورثامبریا و مرسیا بود که در قرن هشتم منجر به برتری مرسیا شد. در اوایل قرن ۹ مرسیا جای خود به عنوان قدرت برتر را به وسکس واگذار کرد. بعدها در همان قرن افزایش حملات [[دانمارکی‌ها]] به اوج خود رسید و منجر به فتح شمال و شرق انگلستان و سرنگونی پادشاهی نورثامبریا، مرسیا و آنگلیای شرقی گردید. وسکس تحت فرمانروایی [[آلفرد کبیر]] به عنوان تنها پادشاهی انگلیسی باقی‌مانده بود و جانشینان او به تدریج قلمرو خود را در نواحی تحت تصرف دانمارکی‌ها گسترش دادند. این وقایع موجبات اولیه اتحاد سیاسی انگلستان را ابتدا در سال ۹۲۷ در زمان [[اتلستن]] فراهم کرد و پس از آن و بعد از درگیری‌های بیشتر در سال ۹۵۳ در زمان [[ادرد انگلستان]] این اتحاد مستحکم تر گردید. موج تازه حملات اسکاندیناوی در اواخر قرن دهم با فتح کامل انگلستان توسط [[اسون یکم (دانمارک)]] در سال ۱۰۱۳ و مجدداً توسط پسرش [[کانوت بزرگ]] در ۱۰۱۶ به پایان رسید. آن‌ها انگلستان را تبدیل به مرکز یک امپراتوری کوتاه مدت در دریای شمال کردند که شامل [[دانمارک]] و [[نروژ]] نیز می‌شد. اما در سال ۱۰۴۲ سلسله سلطنتی بومی دوباره به دست [[ادوارد خستو]] بازسازی شد.

[[پرونده:King Henry V at the Battle of Agincourt, 1415.png|بندانگشتی|راست|پادشاه [[هنری پنجم (انگلستان)|هنری پنجم]] در زمان [[جنگ صد ساله]] در نبرد [[آگین کورت]] و در روز [[سنت کریسپین]] در برابر ارتش بسیار بزرگتر فرانسه جنگید و پیروزی را برای انگلستان رقم زد]]

 

 

در طول قرن چهاردهم، پلانتاژنه و [[دودمان والواها|خاندان والواها]] هر دو خود را مدعیان مشروع [[خاندان کاپه]] و به تبع آن فرانسه خواندند؛ و درگیر [[جنگ صد ساله]] شدند. اپیدمی [[مرگ سیاه]] در ۱۳۴۸ میلادی به انگلستان رسید و در مجموع تا نیمی از ساکنان انگلستان را کشت. در فاصله سال‌های ۱۴۵۳ تا ۱۴۸۷ جنگ داخلی میان دو شاخه از خانواده سلطنتی، [[خاندان یورک|یورک]] و [[خاندان لنکستر|لنکستر]]، رخ داد. این جنگ که به نام [[جنگ رزها]] است در نهایت باعث شد یورک‌ها تاج و تخت را به‌طور کامل به یک خانواده نجیب‌زاده ویلزی به نام [[خاندان تودور]]، شاخه‌ای از خاندان لنکستر به رهبری [[هنری هفتم (انگلستان)|هنری تودور]] واگذار کند. [[هنری هفتم|هنری تودور]] با پیروزی در [[نبرد بازورث فیلد]] به سلطنت رسید و [[ریچارد سوم (انگلستان)|ریچارد سوم]] پادشاه یورک در همین جنگ کشته شد.<ref name="EnglishWiki"/>

[[پرونده:McConnel & Company mills, about 1820.jpg|بندانگشتی|راست|کارخانه‌های تولید پنبه در منچستر، «اولین شهر صنعتی» در جهان، در حدود ۱۸۲۰ میلادی]]

 

 

[[پرونده:UK-2014-London-The Cenotaph.jpg|بندانگشتی|[[مقبره سرباز گمنام در وایتهال]]، بنای یادبود کشته شدگان [[نیروهای مسلح بریتانیا]] در طول دو جنگ جهانی]]

از زمان [[قدرت‌سپاری|انتقال قدرت]]، که در آن دیگر کشورهای بریتانیا یعنی اسکاتلند، ولز و [[ایرلند شمالی]] هر کدام پارلمان یا مجمع خود را برای تصمیم‌گیری در مورد مسائل محلی دارند، بحث در مورد چگونگی موازنه این امر برای انگلستان وجود داشته‌است. در ابتدا قرار بود که [[مناطق انگلستان|مناطق مختلف انگلستان]] نیز دارای اختیارات مشابهی شوند، اما پس از رد این پیشنهاد توسط [[شمال شرق انگلستان|شمال شرق]] در یک همه‌پرسی، این برنامه منتفی شد.

 

 

[[پرونده:Royal courts of justice.jpg|بندانگشتی|راست|[[دادگاه قضایی سلطنتی]]]]