فریدون آدمیت: تفاوت میان نسخهها
محتوای حذفشده محتوای افزودهشده
جز جایگزینی با اشتباهیاب: سوال⟸سؤال |
|||
خط ۱۴۱:
هوشنگ چهابی نمونه هایی از نگرش خصمانه آدمیت را نسبت به بهائیان و یهودیان ارائه کرده است؛ نتیجه ملی گرایی شدید او باعث می شود او تمام اقلیت های مذهبی غیر از زرتشتیان را با قدرت های خارجی مرتبط بداند. چابهی موارد متعددی را نشان داده است که آدمیت منابع اصلی خود را عمداً اشتباه نقل قول کرده و یا برداشت غلطی از آن ارائه داده است تا «نظریه توطئه خود را توجیه کند». سوءظن آدمیت به یهودیان و بهائیان، در ارزیابی او از سایر مورخان هم بازتاب مییابد. او در پاراگراف ابتدایی کتابشناسیِ اثرِ خود دربارهی امتیاز تجارت توتون و تنباکو ۲-۱۸۹۰، نوشتههای تعدادی از محققان یهودی را بیارزش دانسته و رد میکند. یکی از این پژوهشگران نیکی کدی است که «با کمک هزینهی سازمانی یهودی به مطالعهی سید جمالالدین اسدآبادی (همان افغانی) پرداخت و رسالهای دربارهی قیام تنباکو نوشت».<ref name=":02">{{یادکرد کتاب|نشانی=https://books.google.com/books/about/Iran_in_the_20th_Century.html?id=5qr3AgAAQBAJ|عنوان=Iran in the 20th Century: Historiography and Political Culture|نام خانوادگی=Atabaki|نام=Touraj|نام خانوادگی۲=Chehabi|نام۲=Houchang|تاریخ=2009-06-17|ناشر=I.B.Tauris|سال=2009|شابک=9780857731876|مکان=|صفحات=162|زبان=English|فصل=Paranoid style in Iranian historiography}}</ref> در جایی دیگر اعلام میکند که یهودی بودن کدی باعث شد تا او دربارهی نقش علمای شیعه در انقلاب مشروطه ۹-۱۹۰۵ مبالغه کند. وی همچنین فیروز کاظمزاده، مورّخی که از قضا بهائی نیز هست، را به «عداوت مفرط» نسبت به ایران و ایرانیان متهم میکند و این احساسات را ناشی از تعلقات دینی او میداند. در واقع، کاظمزاده در اوایل دههی ۱۹۵۰ به علت مذهبش از تدریس در ایران محروم شد، و پس از آن تصدی کرسی تاریخ روسیه را در دانشگاه یِیل بر عهده گرفت.<ref name=":0">{{یادکرد کتاب|نشانی=https://books.google.com/books/about/Iran_in_the_20th_Century.html?id=5qr3AgAAQBAJ|عنوان=Iran in the 20th Century: Historiography and Political Culture|نام خانوادگی=Atabaki|نام=Touraj|تاریخ=2009-06-17|ناشر=I.B.Tauris|سال=|شابک=9780857731876|مکان=|صفحات=49-50|زبان=English}}</ref>
[[تورج اتابکی]]، پژوهشگر ارشد در پژوهشکده تاریخ اجتماعی و استاد کرسی تاریخ اجتماعی خاورمیانه و آسیای مرکزی در [[دانشگاه لیدن]]، معتقد است که احمد کسروی و متفکران سکولار نسلهای بعد از او مانند جلال آل احمد و فریدون آدمیت در پوشش تجدد عُرفی دست به ایجاد نفرت نسبت به گروههای دینی تجدد خواه و ناسازگار با جریان اصلی مذهب بخصوص بهائیان زدند.<ref name=":03">{{یادکرد کتاب|نشانی=https://books.google.com/books/about/Iran_in_the_20th_Century.html?id=5qr3AgAAQBAJ|عنوان=Iran in the 20th Century: Historiography and Political Culture|نام خانوادگی=Atabaki|نام=Touraj|تاریخ=2009-06-17|ناشر=I.B.Tauris|سال=|شابک=9780857731876|مکان=|صفحات=49-50|زبان=English}}</ref> آنها با بیاعتمادی به هر جنبش تجّددخواه دینی که ارزشهای اسلام و خاتمیت آن را زیر
به ادعای [[عبدالله شهبازی]]، وی [[آرامش دوستدار]] را به دلیل اینکه [[بهاءالله]] را در زمرهٔ پیامبران بزرگ الهی از جمله [[موسی]]، [[عیسی]]، [[زرتشت]] و [[محمد]] میآورد، شارلاتانی میخواند که میخواهد مردم را تحمیق کند.<ref name="autogenerated2" />
|